ਮੂੰਹ 'ਚੋਂ ਨੂੰ ਨੂੰ ਕਰੇ ਇਕ, ਤੇ ਦੂਜਾ ਗਲੋਂ ਖੰਘੂਰੇ ਡੂੰਘੀ ਨਦੀ, ਉੱਤੇ ਪਲ ਸੌੜਾ ਕੱਲਾ ਹੀ ਲੰਘ ਕੇ ਆਮੋ ਸਾਹਵੇਂ ਟਕਰੇ ਦੋਵੇਂ, ਲੱਗੇ ਮਾਰਨ ਧੱਕੇ ਪਾਟੇ ਖਾਂ ਕਹੋ ਹਟ ਸੁਸਰੇ ਅੜਾ ਖੜਾ ਕਿਉਂ ਆਗੇ ? “ਹਮ ਹੈਂ ਪਾਟੇ ਖ਼ਾਨ, ਸ਼ੇਰ ਭੀ ਹਮ ਸੇ ਡਰ ਕਰ ਭਾਗੇ! ਨਾਢੂ ਖਾਂ ਨੇ ਮੁੱਛਾਂ ਵੱਟੀਆਂ, ਅਤੇ ਕਹਿਕਹਾ ਲਾਇਆ- “ਵਾਹ ਰੇ ਪੱਠੇ ਚਿੜੀਆਂ ਘਰ ਸੇ ਨਿਕਲ ਕਿਸ ਤਰਾ ਆਇਆ ? ‘ਨਾਕ ਪਕੜ ਕੇ ਰੁਖ਼ਸਾਰੇ ਪਰ ਪਤ ਏਕ ਜਮਾਉਂ ! “ਧੀਗਾ, ਧਾਂਗੀ, ਅਕੜ ਫਕੜ ਸਭ ਫੌਰਨ ਤੁਝੇ ਭੁਲਾਊਂ ! ਪਾਟੇ ਖਾਂ ਨੇ ਧੌਲ ਜਮਾਈ, ਨਾਢੂ ਖਾਂ ਨੇ ਮੱਕਾ ਨਾਲੇ ਐਸੀ ਦੰਦੀ ਵੱਢੀ ਮਾਸ ਨ ਛਡਿਆ ਉੱਕਾ ਚੀਕ ਮਾਰ ਕੇ ਡਿੱਗਣ ਲੱਗਾ, ਜੱਫੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਈ ਗਿਰੇ ਨਦੀ ਵਿਚ ਗੋਤੇ ਖਾਵਣ, ਫਿਰ ਭੀ ਕਰਨ ਲੜਾਈ ਓਵੇਂ ਓਸੇ ਪਲ ਤੇ, ਪਿਛੋਂ ਬੱਕਰੀਆਂ ਦੇ ਆਈਆਂ ਉਨਿਤਾ ਨਾਲ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦੂਰ ਕਰਾਈਆਂ ਲੇਟ ਗਈ ਇਕ ਬਕਰੀ ਪਹਿਲੇ, ਦੂਜੀ ਉਸ ਤੋਂ ਲੰਘ ਰਾਜੀ ਬਾਜੀ ਘਰ ਨੂੰ ਗਈਆਂ, ਨਾ ਕੋਈ ਘੁ-ਖੰਘ ਪਾਟੇ ਖਾਂ ਨੇ ਵੇਖ ਤਮਾਬਾ, ਕਿਹਾ “ਅਬ ਓ ਉੱਲੂ ! “ਤੁਮ ਸੇ ਬਕਰੀ ਭੀ ਹੈ ਅੱਛੀ, ਝੂਬ , ਮਰੋ ਭਰ ਚੱਲ ! ਜਾਤੇ ਲੇਟ ਅਗਰ ਤੁਮ ਪਹਿਲੇ, ਹੋਤੀ ਕਾਹੇ ਲੜਾਈ ?? ਨਾਚੂ ਕਿਹਾ ਗਧੇ, ਯੇਹ ਹਿਕਮਤ, ਤੁਮ ਕੋ ਕਿਉਂ ਨ ਆਈ ? ਤੁਮ ਤੁਮ’ ਕਹਿ ਇਕ ਦੂਜਾ ਕੋਸਣ, ਗਤੇ ਐਨੇ ਆਏ ਪਾਟੇ ਖਾਂ ਤੇ ਨਾਢੂ ਖਾਂ ਜੀ, ਦੋਵੇਂ ਨਰਕ ਸਿਧਾਏ
ਪਾਗ਼ਲ
ਗੋਰ ਮਕਬ ਦੇ ਇਕ ਬੰਦੇ ਦਾ ਅੱਵਲ ਖੂਨ ਵਗਾ ਕੇ
‘ਪਾਲ ਵਾਂਗੂ ਬਣਿਆਂ ਕਾਤਲ, ਵਿਚ ਅਦਾਲਤ ਜਾ ਕੇ
-੪੫-
