ਇਕ ਬੈਠ 5 ਮੈਂ ਰੇਲ ਗਰ ਲੰਮ, ਦਿਨੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਗੜ ਗੜ ਕਰ ਕੇ, ਵfਸਆ ਕਰ ਤੂੰ ਜਮ ਜਮ ਜਮ ਓਦੋਂ ਬੇਸ਼ੱਕ ਵੱਸੀਂ ਰਾਤੀਂ ਸੁਥਰਾ' ਜੋਦੇ ਆ ‘ਯਾ ਜਦੋਂ ਬੁੱਢਾ ਖੋਢਾ ਹੋ ਕੇ, ਪਊ ਕਮਰ ਵਿਚ ਖਮ ਖ਼ਮ ਖ਼ਮ !
{{c|{{xx-ਸਤੂ ਪੁੱਤ ਦੇ ਸਾਹੁਰੇ ਜਾਣ ਲਈ ਮੈਂ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਵਿਚ ਚੜਿਆ ਭੋਲਾ ਲੋਕ ਇਕ ਬੈਠਾ ਸੀ ਓਹ ਬਿਨ ਕਾਰਨ ਹੀ ਸੜਿਆ ਲੰਮੀ, ਚੌੜੀ, ਖੱਲੀ ਗੱਡੀ ਬੈਠਣ ਜਿਸ ਵਿਚ ਚਾਲੀ ਕੱਲਾ ਸੀ ਓਹ ਡਟਿਆ ਹੋਇਆ, ਕਾਕੇ ਤਾਈਂ ਸਭਾਲੀ ਮੇਰੇ ਬੈਠਣ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਖ਼ਬਰੇ ਕੀ ਦੁਖ ਪਜਾ ! ਮੱਥਾ ਹੋਇਆ ਠੀਕਰੀਆਂ, ਤੇ ਮੰਹ ਸਜ ਹੋਇਆਂ ਕੁਜਾ ! ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ, ਕਾਕੇ ਨੂੰ ਪੁਚ ਪੁਚ ਕੀਤਾ ਪਰ ਉਸ ਉਲਟਾ 'ਲਾਲ ਅੱਖਾਂ ਕਰ, ਘੱਟ ਲਹੂ ਦਾ ਪੀਤਾ ਫਿਰ ਭੀ ਮੈਂ ਦਿਲ ਤਕੜਾ ਕਰ ਕੇ, ਬਿਨ ਪੁਛਿਆ ਸਾਦਾ‘ਲਾਲਾ ਜੀ ! ਏਹ ਥੋਡਾ ਪਤ ਹੈ ਸੰਦਰ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਹਲਕੇ ਕੁੱਤੇ ਵਾਂਗ ਭੁੜਕ ਕੇ, ਦਿਤਾ ਉਸ ਨੇ ਉੱਤਰ“ਜੇ ਏਹ ਮਿਰਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੀ ਹੈ ਤੇਰੇ ਬਾਪ ਦਾ ਪੱਤਰ ?? ਹੋ ਕੇ ਢੀਠ ਕਿਹਾ ਮੈਂ “ਕਾਕਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੀਬਾ ਸੋਹਣਾ ਕਹਿਣ ਲਗਾ “ਕੀ ਲਾ ਕੇ ਨਜ਼ਰਾਂ, ਰੂਪ ਇਦਾ ਈ ਖੋਹਣਾ ? ਮੈਂ ਫਿਰ ਕਿਹਾ “ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਬਖਸ਼ੇ, ਨਜ਼ਰ ਕਈ ਕਿਉਂ ਲਾਵੇ ? ਲਾਜ਼ ਰਹੇ, ਜਵਾਨੀ ਮਾਣੇ, ਸੁਖ ਸੰਸਾਰਕ ਪਾਵੇ ? ਕਿਹਾ ਪਰਤ ਉਸ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ, ਖਾਣੀ ਨਹੀਂ ਇਸ ਖੱਟੀ ! ‘ਲੋਗੇ ਯਾ ਨਾ ਭੋਗੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਹੈ ਚੱਟੀ ?? ਕਿਹਾ ਸਨਿਮਰ ਬੱਚਾ ਹੈ ਇਕ ਜੈਸਾ ਹਮਰਾ ਤੁਮਰਾ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਬੁਰਾ ਏਸ ਦਾ ਚਿਤਵਾਂ ? ਭੋਗੇ ਵੱਡੀ ਉਮਰਾ ! ਘੁਰਕ ਕਿਹਾ ਉਸ ‘ਪਰੇ ਬੈਠ ਤੁਧ ਕਿਹਾ ਨ ਟਿਸ ਮਰ ਜਾਣਾ ‘ਕਾਂ ਦੇ ਕਿਹਾ ਢੋਰ ਨਹੀਂ ਮਰਦੇ, ਹੁੰਦਾ ਰਬ ਦਾ ਭਾਣਾ !
-੪੮-
