ਫੇਰ ਕ ਨ ਖੇਡੀ ਹੋਲੀ ਓਹ ਹੋਲੀ, ਹੋਲੀ ਸੀ ਲੋਕ ਆਖਦੇ ਹੋਲੀ ਹੈ ਪਰ ਸਬਰਾ’ ਕਹਿੰਦਾ ਹੋਲੀ ਸੀ
ਆਦਮ ਬੋ
ਸਾਡਾ ਇਕ ਗੁਆਂਢੀ ਬਾਬ, ਪੋਰ ਜਦੋਂ ਘਰ ਧਰਦਾ “ਆਦਮ ਬੋ ਆਦਮ ਬ` ਕਹਿੰਦਾ, ਛੰ ਫੁ ਫੂ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਹਊਏ ਵਾਂਗੁ ਹਉ ਹਉ ਹਉ ਕਰ ਕੇ, ਸਭ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਤਾੜੇ ਜੀਭ-ਦਾਤ ਤੀ ਤੋਂ ਖੇ-ਦੰਦੀ, ਟੱਬਰ ਦੇ ਦਿਲ ਪਾੜੇ ਕੜਕੇ, ਭੜਕੇ, ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੇ ਬਕਾਏ ਤੇ ਝਿੜਕੇ ਚਿਣਗੀ ਕਲੇ ਵਾਂਗ ਪਵਾਕੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਤਿੜਕੇ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਵੇਂਹਦਿਆਂ ਬੱਚੇ, ਸਹਿਮਣ, ਲੁਕ ਛਿਪ ਜਾਵਣ ਹੋਵੇ , ਦਫਾ _ ਘਰੋਂ .. ਜ਼ਦ ਬਾਬੁ, ਸਾਰੇ ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾਵਣ ਇਕ ਦਿਨ ਉਸ ਦੀ ਵਹੁਟੀ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਤਾਈਂ ਪੜ੍ਹਦੀ ਊੜੇ ਐੜੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸ਼ੁਭ ਗੁਣ ਸੀ ਦਸਦੀ ਦੀਬੇਟਾ ! ਉੜਾ ਆਖੇ-ਚੰਗਾ ਹੈ ਉਪਕਾਰ ਕਮਾਣਾ ਜਿਥੋਂ ਤੀਕਰ ਬਣੇ, “ਯਮ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਪੁਚਾਣਾ ਤੇਰਾ ਹਾਣੀ ਲਾਲੁ ਭੀ ਹੈ, ਦੀਨ ਅਨਾਝ ਵਿਚਾਰਾ ਪਿਤਾ ਓਸ ਦਾ ਮਰ ਚੁਕਾ ਹੈ, ਹੋਰ ਨ ਕੋਈ ਸਹਾਰਾ ਕੌਣ ਓਸ ਨੂੰ ਲਾਡ ਲਡਾਵੇ ? ਖੇਡਾਂ ਕੌਣ ਖਿਡਾਵੇ ? ‘ਕੌਣ ਓਸ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੇਵੇ ? ਕਿੱਥੋਂ ਖਰਚੇ ਖਾਵੇ ? ਫਰਜ਼ ਤਿਰਾ ਹੈ ਕਦੀ ਕੁਝ, ਉਸ ਤੇ ਤਰਸ ਕਮਾਵੇਂ ਅਪਨੇ ਜੇਬ ਖਰਚ 'ਚੋਂ ਪੈਸੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਭੀ ਖਰਚਾਵੇ ! ਬੇਟੇ ਕਿਹਾ “gਈ ਜੀ ! ਕਿਉਂ ਨੇ ਪੂਰਾ ਪੁੰਨ ਕਮਾਈਏ ? ਬਾਬੁ ਹੀ ਚਾ ਉਸ ਨੂੰ ਦਈਏ, ਖ਼ੁਦ ਯਤੀਮ ਹੋ ਜਾਈਏ ਇਕ ਥਾਂ ਤੋਂ ਸਾਡੀ ਵੀ ਹੋਵੇ ਜਾਨ .... ਸੁਖੱਲੀ . ਲਾਲੂ ਦੀ ਭੀ ਹਟੇ ਯਤੀਮੀ, ਹੋਵੇ , ਮੌਜ ਦਵੱਲੀ ਮੈਂ ਸੁਣਿਆਂ ਤਾਂ ਬਾਬੂ ਜੀ ਨੂੰ ਹਸ ਹਸ ਪੀਪੂ ਕੀਤਾ:
-੫੩-
