ਲੋਕ ਸਮਝਦੇ ਸਖੀ ਅਸਾਨੂੰ, ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਦੁਖ ਭਾਰ ਮਾਇਆ ਕਾਰਣ ਵਧੀ ਸੌ ਗੁਣਾਂ, ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਚੰਦਾ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਖਹਿੜਾ ਸਾਡਾ ਛਡਦੇ ਚਿੱਚੜ ਵਾਂਗੂੰ ਚੰਬੜ ਜਾਂਦੇ, ਰੋਜ਼ ਤਲੀ ਆ ਵੜਦੇ } ਸਕੇ ਸੋਧਰੇ ਕਰਜ਼ਾ ਮੰਗਣ, ਰਾਤ ਦਿਨੇ ਸਿਰ ਖਾਂਦੇ ਗੁੜੇ ਯਾਰ ਉੱਜ ਹੀ ਲੁੱਟਣ ਮਾਲ ਝਪਟ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਵਹੁਟੀ, ਪੁੱਤਰ, ਧੀਆਂ, ਭੈਣਾਂ ਭਾਈ, ਬਹੁ ਜਵਾਈ ਚੂਸਣ ਹੁ, ਬੇਟੀਆਂ ਨੇਚਣ, ਫਿਰ ਭੀ ਦੇਣ ਦੁਹਾਈ ਸਭਾ ਸੈਟੀ ਵਿਚ ਜੇ ਜਾਈਏ, ਫੜ ਪਰਧਾਨ ਬਣਾਵਣ ਫੇਰ ਕਹਿਣ ਦਿਓ ਗੱਫੇ ਬਹੁਤੇ’ ਖੀਸੇ ਨੂੰ ਹਥ ਪਾਵਣ ੪ਲੇ ਫੰਡ ' ਜੇ ਕੋ ਸਰਕਾਰੀ, ਅਫਸਰ ਕਰਨ ਇਸ਼ਾਰੇ-- ਰਾਇ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਚੰਡਾ ਇਸ ਮੈਂ, ਲੋ ਖ਼ਿਤਾਬ ਫਿਰ ਭਾਰੇ ਜਿਧਰ ਦੇਖੋ ਓਧਰ ਹਰ ਕੋਈ, ਮੰਗਦਾ ਦਿੱਸੇ ਪੈਸਾ ਵਿਚ ਸ਼ਿਕੰਜੇ ਕਣ ਹਡੀਆਂ,, ਫਸਿਆ ਹਾਂ ਮੈਂ ਐਸਾ “ਯਾਰੋ ਪੈਸਾ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ, ਨਿਰਧਨ ਅਤਿ · ਸੁਖ ਪਾਵਣ ਦਿਨੇ ਖੱਟਣ ਤੇ ਰਾਤੀਂ ਖਾਵਣ, ਮੌਜ , ਨਿਤ ਉਡਾਵਣ !” ਪਾਸੋਂ ਇਕ ਗਰੀਬ ਮਖੌਲੀ, ਕਿਹਾ “ਨ ਜੀ ਕਲਪਾਓ ‘ਦੁੱਖ-ਮੂਲ ਧਨ ਮੈਨੂੰ ਚਾ ਦਿਓ, ਆਪ ਅਨੰਦ ਉਡਾਓ ! ਪਾ ਲਿਆ ਸੇਠ ਹੁਰਾਂ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ, ਸੁਥਰਾ ਖਿੜ ਖਿੜ ਹਸਿਆ “ਨਿਰਧਨ-ਧਨੀ ਖ਼ੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੋਈ, ਜਗ-ਚਿੱਕੜ ਜੋ ਫਸਿਆ
ਹੁਸਨ ਕਿ ਹਕੂਮਤ?
ਭਗਤੀ ਕੀਤੀ, ਰੱਬ ਪ੍ਰਗਟਿਆ, ਖੁਸ਼ੀ ਕਮਾਲ ਦਿਖਾ ਦਿਤੀ:ਹੁਸਨ-ਹਕੂਮਤ’ ’ਚੋਂ ਇਕ ਲੈ ਲੈ, ਅਜਬ ਅੜੌਣੀ ਪਾ ਦਿਤੀ ਡਿੱਠਾ ਹੁਸਨ’ ਨੈਣ ਚੁਧਿਆਏ, ਕਹਿਣ ਲਗਾ ਮੈਂ ਮਾਲਕ ਹਾਂ ਧਰਤ, ਅਕਾਸ਼, ਪਤਾਲ, ਸਰਿਸ਼ਟੀ ਜੜ ਚੇਤਨ ਦਾ ਪਾਲਕ ਹਾਂ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾ ਹੁਸਨ, ਭ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਹੁਸਨ, ਹੁਸਨ ਹੁਸਨ ਸਭ ਪਸਰ ਰਿਹਾ
