ਅੱਗੇ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਮੀ ਬੈਠਾ, ਉਸ ਨੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਕੇ ਖ਼ਿਲਅਤ ਅਤੇ ਇਨਾਮ ਓਸ ਨੂੰ ਬਖਸ਼ੇ ਝੋਲੇ ਭਰਕੇ ਨਾਲੇ ਅਵਧ ਦੇਸ ਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਚਕਵਾ -ਬਣਾਇਆਂ ਯਾਨੀ ਬਾਵਰਚੀ ਨੂੰ ਚਾ ਕੇ ਰਾਜ ਤਖਤ ਬਠਲਾਇਆ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰ ਕੇ ਬਾਵਰਚੀ ਵਾਪਸ ਘਰ ਨੂੰ ਮੁੜਿਆ ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਸੀ ਝੰਡ ਨੌਕਰਾਂ ਜੁੜਿਆ ਨੱਚਣ ਟੱਪਣ ਦੌੜਨ ਦੀ ਥਾਂ ਹੁਣ ਉਹ ਹੌਲੀ ਚੱਲੇ ਮਾਨੇ ਕੰਡੇ ਤੇਜ ਵਿਕੇ ਸਨ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੇ ਓਹ ਸੋਹਣੀ ਨਹਿਰ ਫੇਰ ਜਦ ਰਸਤੇ ਦੇ ਵਿਚ ਆ ਤਾਂ ਬਾਵਰ-ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਤੋਂ ਵਾਲ ਨ ਗਈ ਲਗਾਈ ਪੱਬਾਂ ਭਾਰ ਮਸਾਂ ਤੁਰ ਤੁਰ ਕੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਦੀ ਲੰਘਿਆ ਦੇਖ ਹਾਲ ਇਹ ਮੁਗਲ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਮੁਸਕਾਇਆ ਤੇ ਖੰਘਿਆ ਫੇਰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਬਾਵਰਚੀ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ ਇਹ ਕੀ ਹੋਇਆ? ਹਣ ਤੇਥ ਨਹੀਂ ਟਪਿਆ ਜਾਂਦਾ ਇਹ ਨਿਕਾ ਜਿਹਾ ਹੋਇਆ ? ਕਹਿਣ ਲਗਾ “ਹਣ ਸਿਰ ਮੇਰੇ ਹੈ ਲੱਦੀ ਗਈ ਅਮੀਰੀ ਇਸ ਦਾ ਭਾਰ ਨਾ ਦੌੜਨ ਦੇਵੇ, ਪੈਰੀਂ ਪਈ ਜ਼ੰਜੀਰੀ ! ਸਚ ਪੁਛੋ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਬੋਝ ਹੈ, ਦੋਲਤ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੁਬਰਾਂ ਜੋ ਇਸ . ਭਾਰੇ ਖਾਲੀ, ਮੌਜ ਉਡਾਵੇ ਭਾਰੀ
ਖਾਲੀ ਖੀਸਾ
ਬੀਤਾ ! ਕੀ ਦਸਦਾ ਹੈਂ ਤੂੰ ਅਪਨੀ ਪਾਰਬਾਈ ਭੁੱਖ-ਨੰਗ ਦੀ ਹੈ ਕਿਰਪਾ ਪੱਟੀ ਏ ਜਿਸ ਪੜਾਈ ਪੀਂਦੇ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਹੈਸਾਂ ਭਰ ਭਰ ਕੇ, ਨਿਤ, ਉਧਾਰੀ ਬਣ ਬੈਠੇ ਭਗਤ ਜਦ ਤੋਂ ਕੁਰਕੀ ਕਿਸੇ ਕਰਾਈ ਓ ਲਹਿਣਦਾਰਾ ! ਤੇਰੀ ਹਸਤੀ ਕੀ ਗਾਲ ਕੱਵੇਂ ? ਕਰੀਏ ਕੀ ? ਧੌਣ ਸਾਰੀ ਦੇਣੇ ਨੇ ਹੈ ਝੁਕਾਈ ਜਦ ਤੁਝਕਦਾ ਸੀ ਪੈਸਾ, ਤਾਂ ਤੁਝਕਦਾ ਸੀ ਦਿਲ ਵੀ
-੫੭-
