ਹਾਥੀ ਅਗੇ ਫੁਲੇ ਤੇਨੂੰ ਅਪਨੀ ਦੇਹ ਦੀ ਮਸਤੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਵਿਚ ਮੋਰ ਮਾਮੂਲੀ , ਤੈਨੂੰ ਪਿਆ ਬਰਮਾਵੇ ਰਾਗ-ਰਾਗ ਗਾ ਕੇ ਬੁਲਬੁਲ ਤੇਨੂੰ ਬਤ ਬਣਾਵੇ ਗਿਟ ਮਟ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਵਿਚ ਹੈ ਤੈਥੋਂ ਵਧ ਕੇ ਤੋਤਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੇ ਭਾਰ ਢੋਣ ਵਿਚ ਤੈਥੋਂ ਤਕੜਾ ਖੋਤਾ ਹਿੰਮਤ ਵਿਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਕੀੜੀ ਤੈਨੂੰ ਸਬਕ ਪਦੀ ਤੇ ਖਾ ਕੇ ਦੁਧ ਦੇਣ ਦੀ ਬਕਰੀ ਜਾਚ ਸਿਖਾਂਦੀ ਲੱਖ ਜਤਨ ਕਰ ਮਸਾਂ ਤਰੇਂ ਤੂੰ, ਤਰੇ ਤੇ ਹੀ ਮੱਛੀ ਤਿਰੇ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਨਾਲੋਂ ਘੱਗੀ ਉਡੇ ਹੱਢੀ ਇੰਜੀਨੀਅਰੀ ਮਾਤ ਹੈ ਤੇਰੀ ਬਿਜੜੇ ਦੇ ਘਰ ਅੱਗੇ ਇਸ਼ਕ ਵਿਚ ਵਧ ਜਾਵੇ ਭੰਬਰ ਜਦ ਦੀਵੇ ਸੰਗ ਲੱਗੇ ਕੁੱਲ ਜਾਨਵਰ ਜੀਵਦਿਆਂ ਤੇ ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਕੰਮ ਆਵਣ ਐਪਰ ਤੇਰੇ ਹੜ ਚੰਮ ਸਗ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾ ਲਾਭ ਪੁਚਾਵਣ ਕਿਸ ਕਾਰਨ ਤੂੰ ਅਸ਼ਰਫ਼ ਮਖ਼ਲੂਕਾਤ ਬਣੇ, ਖੁਸ਼ ਹੋਵੇਂ ? ਕਿਉਂ ਨਾ ਨਾਮ ‘ਰਜ਼ੀਲ ਮੁਖ਼ਲਕਾਤ’ ਰਖੇ ਤੇ ਰੋਵਾਂ ? ਹੋਰ ਨ ਗੁਣ ਤੂੰ ਸਿਖਿਆ ਕੋਈ ਮਕਰ ਚਿਤ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਇਸੇ ਸ਼ੋਰ ਤੇ ਸਾਰਾ ਜਗ ਤੂੰ ਉੱਗਲ ਨਾਲ ਨਚਾਇਆ, ਉੱਤਰ ਕੁਝ ਨ ਆਇਆ ਨਰ ਨੂੰ, ਫੜ ਬੰਦੁਕ ਚਲਾਈ * ਉੱਡਿਆ, ਗੋਲੀ ਗਈ ਖਾਲੀ “ਸੁਬਰੇ’ ਤੌੜੀ ਲਾਈ
ਹਾਇ ! ਜਾਨ ਪਿਆਰੀ !
ਇਕ ਵਸਨੀਕ ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਦਾ, ਤੰਗ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੋਇਆ, ਨੰਗ, ਕੰਗਾਲੀ ਹਥੋਂ ਸੜ ਕੇ ਡਾਢਾ ਹੋਇਆ ਅੱਤ ਗਰੀਬੀ, ਟੱਬਰ ਬਹਤਾ, ਨਾਲੇ ਘਰ ਬੀਮਾਰੀ suਦਾਰ ਧਮਕਾਵਣ ਬਾਹਰ, ਘਰ ਵਿਚ ਗਿਰੀਆਦਾਰੀ ਨਾ ਲੱਗੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਕਿਤੇ , ਕਰਜ਼ਾ ਕੋਈ ਨਾ ਦੇਵੇ ਹੁਣੀ ਥਾਂ ਦੇ ਰੋਗ ਤੁੜਵਣ, ਕਿਥੋਂ ਦਾਰੂ ?
-੬੦-
