ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਮੁਸਕ੍ਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ-ਕਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ?"
"ਇਕੱਲਿਆਂ ।"
"ਇਕਾਂਤ ਵਾਸੀ !" ਮਾਦਾਮ ਗੋਰਡੀਸ਼ੀਊ ਨੇ ਟੋਕ ਲਾ ਕੇ ਹਸਦਿਆਂ ਕਿਹਾ |
ਸਾਕਸ਼ਾ ਲੋਫ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪਸੰਦ ਸੀ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਸ ਸੋਚ ਵਿਚ ਡੱਬਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਵਾਲ ਵਾਲ ਬਚਿਆ ਸਾਂ । ਹੁਣ ਓਹ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਘਰ ਜੋਗਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ । ਇਸ ਤੋਂ ਛੁਟ ਜੇ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਹਿਲਿਆ ਹੋਇਆ ਵੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਓਹ ਸੀ ਓਸ ਦਾ ਨੌਕਰ ਫੈਡਟ ਜਾਂ ਓਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਕ੍ਰਿਸਟਾਇਨ, ਜੋ ਉਸ ਦੀ ਰਸੋਈ 'ਬਣਾਂਦੀ ਸੀ; ਬੜੀ ਹੀ ਸਿਆਣੀ ਤੇ ਭਲੀ ਲੋਕ । ਓਹ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਓਸ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਸਾਕਸ਼ਾ ਲੋਫ ਨੇ ਵਿਆਹ ਏਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਸਾਬਤ ਕਦਮ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਓਸ ਦਾ ਦਿਲ ਪਿਆਰ ਦੀ ਨਿੱਘ ਤੋਂ ਠੰਢਾ ਪੈ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਐਉਂ ਉਹ ਬਿਨ-ਮਨੋਰਥ ਇਕਾਂਤ ਜੀਵਨ ਬਿਤਾਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਸੀ। ਪਰ ਓਸ ਦਾ ਇਹ ਜੀਵਨ ਫਿਕਰਾਂ ਤੋਂ ਬੇ-ਨਿਆਜ਼ ਪੂਰੀ ਖ਼ੁਦਮੁਖ਼ਤਾਰੀ ਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਮਾਣ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਗੁਜ਼ਰਿਆਂ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਵੀ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਓਹ ਆਪਣੇ ਜੁਗ ਦੇ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਹਨਰ ਦਾ ਸ਼ੌਕੀਨ ਵੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਲਈ ਓਹ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸੁਖੀ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਫਰੰਗੀ ਸੁਆਦ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਜੀਵਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿਚ ਓਸ ਨੂੰ ਬੇ-ਮਤਲਬ ਤੇ ਬੇ-ਮਜ਼ਾ ਜਾਪਦਾ ਸੀ । ਹਾਂ, ਓਸ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਇਹ ਜੀਵਨ। ਕੀ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਓਸ ਸ਼ਰਮੀਲੇ
੪੪
ਗੋਰੀ ਮਾਂ
