ਤਮਾਰਾ ਬੈਠੀ ਸੀ । ਸਾਕਸ਼ਾ ਲੋਫ ਓਹਦੇ ਸਾਮਣੇ ਖਲੋ ਗਿਆਂ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਗਿੜ ਗਿੜਾ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ-"ਦਸ ਤੁਮਾਰਾ, ਤੂੰ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਏਂ ?"
ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਉਥੋਂ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ।
"ਕੀ ਇਹ ਵੀ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ?"ਸਾਕਸ਼ਾ ਲੋਫ ਨੇ ਨਿਰਾਸ ਹੋ ਕੇ ਆਖਿਆ ।
ਸਾਕਸ਼ਾ ਲੋਫ "ਸਾਹਿਤਕ ਨੁਮਾਇਸ਼" ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਗੋਰਡਸ਼ੀਊ ਨਾਲ ਓਹਦਾ ਮੇਲ ਹੋ ਗਿਆ । ਲੇਸ਼ਾ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਓਸ ਨੇ ਗੋਰਡਸ਼ੀਊ ਨੂੰ ਸੁਣਾ ਦਿਤੀਆਂ ।
"ਵਿਚਾਰਾ”, ਵਲਾਰੀਆ ਨੇ ਤਰਸ ਭਰੇ ਲਹਿਜੇ ਨਾਲ ਆਖਿਆ। “ਓਸ ਦੀ ਮਤੇਈ ਮਾਂ ਤਾਂ ਓਸ ਕੋਲੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਚਾਹੁੰਦੀ ਏ ।
"ਵਲਾਰੀਆ ਤੂੰ ਨਿਰਾਸ ਕਿਉਂ ਏਂ ?" ਸਾਕਸ਼ਾ ਲੋਫ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਆਖਿਆ । “ਤੁਸੀਂ ਓਹਨੂੰ ਮੁਤਬੰਨਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ?" ਵਲਾਰੀਆ ਨੇ ਸਲਾਹ ਦਿਤੀ।
"ਮੈਂ-", ਓਹ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਚੋਂਕਿਆ।
"ਤੁਸੀਂ ਇਕੱਲੇ ਹੀ ਤਾਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ|" ਉਹ ਬੋਲੀ “ਤਹਾਡਾ ਹੋਰ ਕੌਣ ਹੈ ? ਈਸਟਰ ਵਿਚ ਇਹੋ ਇਕ ਨੇਕ ਕੰਮ ਕਰੋ; ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਦਿਲ ਪ੍ਰਚਾਵੇ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਕ ਮੁਨਾਸਬ ਵਿਅਕਤੀ ਮਿਲ ਜਾਵੇਗਾ|"
ਪਰ ਮੈਂ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਰਖ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਸਕਾਂਗਾ ਵਲਾਰੀਆ ?"
“ਉਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਇਕ ਆਇਆ ਰਖ ਲੈਣਾ । ਇਹ
੫੬
ਗੋਰੀ ਮਾਂ