ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਬੁਝਦਾ ਦੀਵਾ.pdf/63

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਦੋ ਕੁ ਹਫ਼ਤੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਖਾਸ ਫ਼ਾਇਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ, ਪਰ ਤੀਜੇ ਹਫ਼ਤੇ ਆਸ ਬੱਝ ਗਈ ਕਿ ਮਹੀਨੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦੋ ਤਿੰਨਾਂ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤਕ ਜ਼ਰੂਰ ਆਰਾਮ ਆ ਜਾਵੇਗਾ।

ਇਕ ਦਿਨ ਹਕੀਮ ਨੇ ਗੱਲ ਬਾਤ ਚਲਾਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ-“ਸਰਦਾਰ ਸਿੰਘ, ਦਵਾਈ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਮੁਆਫਕ ਆ ਚੁੱਕੀ ਹੈ, ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਸੇਵਾ, ਖ਼ੁਰਾਕ ਤੇ ਹਵਾ ਪਾਣੀ ਬਦਲੀ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ।"

ਸਰਦਾਰ ਸਿੰਘ- "(ਸੋਚ ਕੇ) ਹੋਰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਥਾਂ ਵਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੀ । ਹਾਂ, ਜੇ ਪਿਸ਼ੌਰ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਠੀਕ ਰਹੇ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਥੇ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ । ਖ਼ੁਰਾਕ ਤੇ ਸੇਵਾ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਉਥੋਂ ਆਸ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਓਥੇ ਮੇਰੇ ਸਹੁਰੇ ਹਨ ਤੇ ਹਵਾ ਪਾਣੀ ਵੀ ਏਥੋਂ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਹੀ ਹੈ।"

ਹਕੀਮ-"ਠੀਕ ਹੈ, ਓਥੇ ਹੀ ਚਲੇ ਜਾਓ । ਏਥੋਂ ਨਾਲੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਓਥੇ ਬਹੁਤ ਛੇਤੀ ਆਰਾਮ ਆ ਜਾਵੇਗਾ ।"

ਹਕੀਮ ਦੇ ਜਾਣ ਪਿੱਛੋਂ ਸਰਦਾਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਪਤਨੀ ਨੇ ਸਹੁਰੇ ਜਾਣੋਂ ਰੋਕਿਆ ।

ਕੁਝ ਦਿਨ ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਬੀਤੇ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਸਰਦਾਰ ਸਿੰਘ ਖਰਚੋਂ ਤੰਗ ਹੋ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਦਸੇ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਸਹੁਰੇ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖ ਦਿਤੀ, ਥੋੜੇ ਦਿਨਾਂ ਪਿਛੋਂ ਜਵਾਬ ਆ ਗਿਆ ਕਿ ਚਲੇ ਆਓ |

ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਪੜ ਕੇ ਸੁਜਾਨ ਕੌਰ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਤੇ ਓਸ ਨੇ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਪਤੀ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਿਖਿਆ ਸੀ-

ਲਾਹੌਰ

੧੨-੭-੪੨

ਪਿਆਰੇ ਪਿਤਾ ਤੇ ਵੀਰ ਜੀਓ !

ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਚਿੱਠੀ ਪਹੁੰਚੀ, ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ

ਬੇ-ਵਫਾ

੬੭