ਪੰਨਾ:ਬੁਝਦਾ ਦੀਵਾ.pdf/88

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਨੌਕਰਾਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਰਖਵਾ ਸਕਦੀ ਹਾਂ; ਦੂਸਰੀ ਬਾਰੇ-ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਵਿਦਵਾਨ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਸਨ, ਪਰ ਉਹ ਸਦਾਚਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਮੌਤ ਪਿਛੋਂ ਉਨਾਂ ਨੇ ਦੂਸਰਾ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ, ਪਿਛੋਂ ਉਸ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਤਲਾਕ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੀਮਾਰ ਪੈਣ ਤੋਂ ਕੁਛ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨਾਂ ਨੇ ਇਕ ਵਿਧਵਾ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਿੰਦਾਜਨਕ ਟਿਚਕਰ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਮੋਏ ਹੋਏ ਪਤੀ ਦੀ ਕਬਰ ਤੇ ਪੱਖਾ ਝਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਫੇਰ ਤੇਰੇ ਮਾਲਿਕ-ਨੌਜਵਾਨ, ਸੁੰਦਰ ਤੇ ਧਨਵਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੇਮ ਬਾਰੇ ਕਿਉਂ ਸ਼ੱਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ? ਤੀਸਰੀ ਗੱਲ ਇਹ ਕਿ ਵਿਆਹ ਦੇ ਖ਼ਰਚ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿਚ ਤੇਰੇ ਮਾਲਿਕ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ, ਜੋ ਕੁਝ ਖ਼ਰਚ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਹ ਮੈਂ ਦਿਆਂਗੀ । ਏਸੇ ਵੇਲੇ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਛੇ ਸੌ ਰੁਪਏ ਹਨ; ਉਹ ਮੈਂ ਬੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਦੇ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਜਾਓ-ਜੋ ਕੁਛ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਕੁਮਾਰ ਨੂੰ ਜਾ ਕੇ ਕਹੋ, ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਵਿਆਹ ਵਾਸਤੇ ਅੱਜ ਦਾ ਦਿਨ ਸ਼ੁਭ ਹੈ-ਅਜੇਹਾ ਸ਼ੁਭ ਦਿਨ ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗਾ ।”

ਛੇ ਸੌ ਰੁਪਏ ਹੱਥ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਨੌਕਰ ਆਪਣੇ ਮਾਲਿਕ ਪਾਸ ਆਇਆ ਤੇ ਬੜੇ ਹੀ ਚਿਰ ਪਿਛੋਂ ਵਾਪਸ ਆ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕੁਮਾਰ ਅੱਜ ਹੀ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ।

ਇਹ ਖੁਸ਼ੀ ਭਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮਤੀ ਤਿਯੇਨ ਨੇ ਮਾਤਮੀ ਕੱਪੜੇ ਲਾਹ ਕੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਰੰਗੀਨ ਪੋਸ਼ਾਕ ਪਾਈ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਲਾਇਆ | ਉਸ ਨੇ ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮ੍ਰਿਤੂ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੌਕਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਰੱਖ ਆਵੇ ਤੇ ਵਿਆਹ-ਉਤਸ਼ਵ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰੇ। ਉਹ ਆਪ ਵੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਤੇ ਮਕਾਨ ਦੀ ਸਜਾਵਟ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵਿਚ ਲਗ ਗਈ । ਜਦ ਵਿਆਹ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆਇਆ,ਤਾਂ ਸ੍ਰੀ ਮਤੀ ਤਿਯੇਨ ਤੇ ਕੁਮਾਰ-ਦੂਲਾ ਦੁਲਹਨ ਦੇ ਵੱਸ ਵਿਚ-ਵਿਆਹ ਮੰਡਪ ਵਿਚ

੯੦

ਸਤੀ ਵਿਧਵਾ