ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਡਾਕੀਏ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ ਦਿੰਦੀ ਏਂ
ਤੇਰਾ ਸ਼ਾਮ ਚਿੱਠੀਆਂ ਨਾ ਪਾਵੇ
ਜੁੱਤੀ ਮੇਰੀ ਮਖਮਲ ਦੀ
ਧੋ ਕੇ ਪੈਰ ਵਿਚ ਪਾਵਾਂ
ਪੁੱਤ ਮੇਰੇ ਸਹੁਰੇ ਦਾ
ਲੱਗੀ ਲਾਮ ਤੇ ਲਵਾ ਲਿਆ ਨਾਮਾ
ਜਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਦਸ ਨਾ ਗਿਆ
ਚਿੱਠੀਆਂ ਕਿਧਰ ਨੂੰ ਪਾਵਾਂ
ਚੁੰਝ ਤੇਰੀ ਵੇ ਕਾਲ਼ਿਆ ਕਾਵਾਂ
ਸੋਨੇ ਨਾਲ਼ ਮੜ੍ਹਾਵਾਂ
ਜਾ ਆਖੀਂ ਮੇਰੇ ਢੋਲ ਸਿਪਾਹੀ ਨੂੰ
ਨਿਤ ਮੈਂ ਔਸੀਆਂ ਪਾਵਾਂ
ਰੱਖ ਲਿਆ ਮੇਮਾਂ ਨੇ-
ਵਿਹੁ ਖਾ ਕੇ ਮਰ ਜਾਵਾਂ
ਨਾਲ਼ੇ ਘਸ ਗਈਆਂ ਖੁਰੀਆਂ
ਮਾਹੀ ਮੇਰਾ ਜੰਗ ਨੂੰ ਗਿਆ-
ਮੇਰੇ ਵੱਜਣ ਕਲੇਜੇ ਛੁਰੀਆਂ
ਵਿਚ ਸੋਨੇ ਦੀ ਠ੍ਹੋਕਰ
ਕੈਦਾਂ ਉਮਰ ਦੀਆਂ-
ਕੰਤ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੌਕਰ
ਮੇਰਾ ਸਿੰਘ ਕੈਦ ਜਿਨ ਕੀਤਾ
ਲਾ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਝੋਰਾ
210 - ਬੋਲੀਆਂ ਦਾ ਪਾਵਾਂ ਬੰਗਲਾ
