ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਆਵਦੇ ਬਾਰ ਨੂੰ ਤਖਤੇ ਲੁਆ ਲੇ
ਮੇਰੇ ਬਾਰ ਨੂੰ ਖਿੜਕੀ
ਜੇ ਮੈਂ ਨਿਆਣੀ ਸੀ
ਤਾਹੀਓਂ ਜੇਠ ਨੇ ਝਿੜਕੀ
ਬੋਲੀਆਂ ਦਾ ਖੂਹ ਭਰ ਦਿਆਂ
ਪਾਣੀ ਭਰਨ ਮੁਟਿਆਰਾਂ
ਬੋਲੀਆਂ ਦੀ ਸੜਕ ਬੰਨ੍ਹਾਂ
ਚਲਦੀਆਂ ਮੋਟਰ ਕਾਰਾਂ
ਬੋਲੀਆਂ ਦੀ ਰੇਲ ਭਰਾਂ
ਦੁਨੀਆਂ ਚੜ੍ਹੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਬੋਲੀਆਂ ਦੀ ਨਹਿਰ ਭਰਾਂ
ਲਗਦੇ ਮੋਘੇ ਨਾਲ਼ਾਂ
ਜਿਊਂਦੀ ਤੂੰ ਮਰ ਗਈ
ਕੱਢੀਆਂ ਜੇਠ ਨੇ ਗਾਲ੍ਹਾਂ
ਬਣ ਗਈ ਸਭ ਤੋਂ ਨਿਆਣੀ
ਚੁਲ੍ਹਾ ਚੌਂਕਾ ਸਾਰਾ ਸਾਂਭਦੀ
ਨਾਲ਼ੇ ਭਰਦੀ ਪਾਣੀ
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹ ਜਾਏ ਜਾਗ ਨਾ ਆਵੇ
ਮਾਰੇ ਬੋਲ ਜਠਾਣੀ
ਉਠ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰ ਨੀ-
ਕਾਹਤੇ ਪਈ ਐਂ ਮੂੂੰਗੀਆ ਤਾਣੀ
ਸੱਭ ਗੱਲੋਂ ਸ਼ਰਮਾਵੇ
ਉੱਚਾ ਬੋਲ ਕਦੇ ਨਾ ਬੋਲੇ
ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵੇ
ਤੜਕੇ ਉਠ ਕੇ ਸੱਸ ਸਹੁਰੇ ਦੇ
ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਵੇ
232 - ਬੋਲੀਆਂ ਦਾ ਪਾਵਾਂ ਬੰਗਲਾ
