ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਭਾਰਤ ਕਾ ਗੀਤ
ਮੂੜ੍ਹ-ਮਤਾ ਅਗਿਆਨ ਹਟਾਨੇ,
ਸਭ ਮਿਥਿਆ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਮਿਟਾਨੇ।
ਦੂਰ ਅੰਧਰਾ ਕਰਨੇ ਖ਼ਾਤਿਰ
ਪ੍ਰਗਟ ਉਜਾਲਾ ਕਰਨੇ ਖ਼ਾਤਿਰ।
ਕਪਿਲ ਵਸਤੂ ਨੇਪਾਲ ਮੇਂ ਆ ਕਰ,
ਮਹਾਰਾਜ ਸ਼ੁਧੋਧਨ ਕੇ ਘਰ।
ਆ ਪਹਿਨਾ ਇਨਸਾਨੀ ਚੋਲਾ,
ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਪਰ ਸਿੱਧਾਰਥ ਉਪਜਾ।
ਵਿਦਿਆ ਸ਼ਿਕਸ਼ਾ ਮੇਂ ਅਤੀ ਚਾਤੁਰ,
ਬੋਲ ਚਾਲ ਮੇਂ ਪੁਸ਼ਪ ਪਵਿੱਤਰ।
ਨੇਜ਼ਾ ਬਾਜ਼ੀ ਤੀਰੰਦਾਜ਼ੀ,
ਖੇਲ ਕੂਦ ਮੇਂ ਸ਼ਾਹ ਸਵਾਰੀ।
ਰਾਜ ਕੁਮਾਰੋਂ ਕੇ ਸਭ ਕਰਤੱਬ,
ਚਤਰਾਈ ਸੇ ਸੀਖ ਲੀਏ ਸਭ।
ਫਿਰ ਉਠ ਰਾਜ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਧਾਏ,
ਰਾਜ ਕੁਮਾਰੀ ਜੀਤ ਕੇ ਲਾਏ।
ਸੰਦਰ ਅਤੀ ਸੁਸ਼ੀਲ ਕੁਮਾਰੀ,
ਚਾਂਦ ਚਕੋਰੀ ਰਾਜ ਦੁਲਾਰੀ।
ਭੋਗੇ ਗ੍ਰਿਹਸਥ ਕੇ ਸੁਖ ਕੁਛ ਦਿਨ ਤੋ,
ਪਰ ਥਾ ਕੁਛ ਕਲਿਆਨ ਨ ਮਨ ਕੋ।
੨੨
