ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਭਾਰਤ ਕਾ ਗੀਤ
ਵ੍ਰਿਤੀ ਉਚਾਟ ਰਹਾ ਕਰਤੀ ਥੀ,
ਦਿਲ ਮੇਂ ਚਾਹ ਨ ਰਾਜ ਪਾਟ ਕੀ।
ਰੈਨ ਦਿਵਸ ਸੋਚਾ ਕਰਤੇ ਥੇ,
ਦੁਖ ਸੰਸਾਰ ਸੇ ਜਾਏਂ ਕੈਸੇ।
ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਕੀ ਸਭ ਬੀਮਾਰੀ,
ਮੌਤ ਬੁੜ੍ਹਾਪਾ ਪੀੜਾ ਭਾਰੀ।
ਕਪਟ ਦੰਭ ਯਿਹ ਮੋਹ ਸੰਸਾਰੀ,
ਝੂਠ ਲੋਭ ਯਿਹ ਅਤਿਆਚਾਰੀ।
ਬੇਰਹਿਮੀ ਯਿਹ ਜ਼ਲਮ ਯਿਹ ਸਖ਼ਤੀ,
ਜਾਨਦਾਰ ਪਰ ਜਾਨਦਾਰ ਕੀ।
ਇਨ ਕੋ ਧਿਤਕਾਰਾ ਕੈਸੇ ਹੋ,
ਇਨ ਸੋ ਛੁਟਕਾਰਾ ਕੈਸੇ ਹੋ।
"ਅਹਿੰਸਾ ਪਰਮੋ ਧਰਮਾ" ਥੀ,
ਉਨ ਕੇ ਮਨ ਮੇਂ ਗੂੜ੍ਹ ਸਮਾਈ।
ਆਖ਼ਿਰ ਏਕ ਰਾਤ ਉਠ ਨਿਕਲੇ,
ਸਭ ਐਸ਼ਵਰ੍ਯ ਕੋ ਛੋੜ ਛਾੜ ਕੇ।
ਮਹਿਲ ਮਾੜੀਆਂ ਹਾਥੀ ਘੋੜੇ,
ਰਾਜ ਪਾਟ ਸਭ ਛੋੜ ਕੇ ਦੌੜੋ।
ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕੇ ਮੋਹ ਕੋ ਤਿਆਗਾ,
ਪਤਨੀ ਪੂਤ ਕੋ ਸੋਤੇ ਛੋੜਾ।
੨੩
