ਪੰਨਾ:ਭਾਰਤ ਕਾ ਗੀਤ.pdf/83

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ


ਗੀਤ ੨੯


ਪ੍ਰਾਂਤ ਪ੍ਰਾਂਤ ਮੇਂ ਕੱਟੜ ਗ਼ਾਜ਼ੀ,
ਪੰਡਿਤ ਪਾਦਰੀ ਭਾਈ ਕਾਜ਼ੀ।
ਜੋ ਲੋਗੋਂ ਕੋ ਬਹਿਕਾਤੇ ਹੈਂ,
ਉਕਸਾਤੇ ਹੈਂ ਭੜਕਾਤੇ ਹੈਂ।
ਉਨ ਪਰ ਯੂੰ ਤੋ ਖੂਬ ਹੈ ਰੋਸ਼ਨ,
ਕੌਨ ਹੈ ਕਾਫ਼ਿਰ[1] ਕੌਨ ਹੈ ਮੋਮਨ[2]
ਗੀਦੜ ਭਬਕੀ ਘੂੰਸੇ ਮੁੱਕੇ,
ਯਹਿ ਤੋ ਲਕਸ਼ਣ ਹੈਂ ਗੂੰਡੋਂ ਕੇ।


  1. ਨਾਸਤਕ
  2. ਆਸਤਕ

੭੫