ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਭੈਣ ਜੀ.pdf/123

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਬਹੁਤ ਠੀਕ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਥੋਂ ਸਭ ਚੀਜਾਂ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਨੌਕਰਾਣੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ:-ਜਲਦੀ ਕਰੋ ਭਈਆ - ਦਸ ਯਾਰਾਂ ਵਜੇ ਤਕ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਮਿਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ।

ਕਤਕ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਮੁਕਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸੀ ਗੁਲਾਬੀ ਗੁਲਾਬੀ ਝੜ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਸੁਰਿੰਦਰ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚੋਂ ਬਾਰੀ ਥਾਨੀ ਸਵੇਰ ਵਾਲੇ ਸੂਰਜ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਆ ਆ ਕੇ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਜਗਮਗ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ । ਸੁਰਿੰਦਰ ਕੁਮਾਰ ਇਕ ਮੇਜ਼ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠਾ ਰਜਿਸਟਰ, ਫਾਇਲਾਂ ਦਸਤਾਵੇਜਾਂ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਵਕਤ ਕਟਨ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਛਾਨਬੀਨ ਕਰਨੀ ਜਰੂਰੀ ਰੋਜ ਦਾ ਨਿਯਮ ਬਣਾ ਲਿਆ ਸੀ । ਪਰ , ਸ਼ਾਨਤੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ' ਦੇਂਦੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦਾ ਖਿਆਲ ਸੀ ਕਿ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਸੀਨੇ ਦਾ ਦਰਦ ਨਾ ਵਧ ਜਾਏ ।

ਏਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਸੁਰਿੰਦਰ ਪਾਸ ਬੈਠੀ ਲਾਲ ਫੀਤੇ ਨਾਲ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਦੇ ਪੁਲੰਦੇ ਬੰਨ ਰਹੀ ਸੀ । ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੇ ਇਕ ਦਸਤਾਵੀਜ਼ ਤੋਂ ਨਜ਼ਰ ਚੁਕ ਕੇ ਅਵਾਜ਼ ਦਿਤੀ:-ਸ਼ਾਨਤੀ !

ਸ਼ਾਨਤੀ ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਏਥੋਂ ਉਠ ਕੇ ਗਈ ਸੀ ਕੁਝ ਚਿਰ ਪਿਛੋਂ ਉਸ ਨੇ ਆਂ ਕੇ ਪੁਛਿਆ:-

"ਮੈਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਜੇ ?"

੧੦੩.