ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਉਸ ਬੇਵਾ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ ਅਤੇ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਦੌਲਤ ਦੋਵਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬੁਕ ਭਰ ਭਰ ਕੇ ਲੁਟਾ ਦਿਉ ਤਾਂ ਆਪ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਾਲਾ ਕੌਣ ਹੈ ।
ਜ਼ਰਾ ਹਸਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੇ ਕਿਹਾ:-
ਇਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਮੇਰੇ ਰੁਪੈ ਕਿਹੜੇ ਤੇਰੇ ਪਾਸੋਂ ਵੱਖਰੇ ਹਨ ਪਰ ਇਹ ਤਾਂ ਦਸ ਜਦ ਮੈਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਵਾਂਗਾ ਤਦ ਤੂੰ--"
“ਇਹ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੋ।"
"ਘਬਰਾ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਇਕ ਗੱਲ ਤੈਥੋਂ ਪੁਛਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ । ਉਹ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਰੇਗੀ ਜੋ ਮੈਂ ਤੇਥੋਂ ਪੁਛਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ?"
ਸ਼ਾਨਤੀ ਨੇ ਰੋਂਦਿਆਂ ਰੋਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ:-ਤੁਸੀਂ ਇਹੋ ਜਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਿਉਂ ਕਰਦੇ ਹੋ ?
ਮੈਨੂੰ ਚੰਗੀਆਂ ਲਗਦੀਆਂ ਹਨ ਏਸੇ ਲਈ !"ਮੇਰੀ ਆਰਜੂ, ਮੇਰੀ ਖਾਹਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੁਣੇਗੀ ?"
ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਕੇ - ਸ਼ਾਨਤੀ ਨੇ ਹਾਂ ਵਿਚ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ । ਕੁੱਝ ਰੁਕ ਕੇ ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੇ ਕਿਹਾ:-ਮੇਰੀ ਬੜੀ ਦੀਦੀ ਦਾ ਨਾਂ- ਸ਼ਾਨਤੀ, ਅੰਥਰੂ ਪੂੰਝ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਦੁਪਟਾ ਪਰੇ ਹਟਾ ਕੇ ਸੁਰਿੰਦਰ ਵਲ ਦੇਖਿਆ । ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੇ ਦਸਤਾਵੀਜ ਦਿਖਾਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ:--ਇਹ ਦੇਖ ਬੜੀ ਦੀਦੀ ਦਾ ਨਾਂ ਏ---!
"-ਕਿਥੇ ਹੈ--?"
੧੦੬.
