ਬੇੜੀ ਵਿਚ ਲਿਟਾ ਦਿਤਾ ਮੂੰਹ ਤੇ ਅਖਾਂ ਤੇ ਪਾਣੀ, ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਮਾਰ ਕੇ ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਵਿਚ ਲਿਆਉਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ।
ਮਲਾਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਆਦਮੀ ਉਸਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਉਸਨੇ ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਕੇ ਆਖਿਆ:-
"ਹੈ ਇਹ ਤਾਂ ਲਾਲਤਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਸਾਹਿਬ ਹਨ ! ਮਾਧੋਰੀ ਨੇ ਗਰਦਨ ਨਾਲੋਂ ਇਕ ਬਹੁਮੁਲੇ ਸੋਣੇ ਦਾ ਹਾਰ ਲਾ ਕੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗੀ:-ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਏਸੇ ਰਾਤ ਲਾਲਤਾ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿਓਗੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਭ ਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹਾਰ ਹੀ ਇਨਾਮ ਦਿਆਂਗੀ ।
ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਦਿਆਂ ਹੀ ਤਿੰਨ ਕੁੜੇਲ ਜਵਾਨ ਰਸਾ ਫੜਕੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਉਤਰ ਪਏ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ:- ਮਾਂ ਜੀ ਰਾਤ ਚਾਨਣੀ ਹੈ ਪੋਹ ਫੁਟਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲਾਲਤਾ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਜਾ ਪਹੁੰਚਾਂਗੇ ।
ਅਨੇਰਾ ਹੋ ਚੁਕਣ ਤੇ ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆਈ ਉਹ ਪਲਕਾਂ ਖੋਲਕੇ ਮਾਧੋਰੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵਲ ਨਿਗਾਹ ਜਮਾਈ ਤੱਕਦਾ ਰਿਹਾ । ਏਸ ਵੇਲੇ ਮਾਧੋਰੀ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਘੁੰਡ ਵਿਚ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮੱਥੇ ਦਾ ਇਕ ਹਿਸਾ ਸਿਰਫ ਦੁਪੱਟੇ ਨਾਲ ਢਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਆਪਣੀ ਗੋਦ ਵਿਚ ਉਹ ਸੁਰਿੰਦਰ ਦਾ ਸਿਰ ਰਖੀ ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਸੀ ਕੁਝ ਚਿਰ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਾਧੋਰੀ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਤੱਕਦੇ ਰਹਿਣ ਤੋਂ
੧੧੬.
