ਪੰਨਾ:ਮਨੁਖ ਦੀ ਵਾਰ.pdf/100

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਕੌਡੀ ਨੂੰ ਸੀ ਝੂਰਦਾ, ਅਜ ਬਣਿਆ ਰਾਣਾ।
ਰਾਮ ਰਾਜ ਨੂੰ ਲਗ ਗਿਆ, ਘੁਣ ਲੀਡਰ ਲਾਣਾ।

ਜਨਤਾ ਹੱਥ ਵਿਚ ਲੈ ਲਈ, ਮੁੜ ਵੇਚੀ ਵੰਡੀ।
ਗਾਂਧੀ ਤੁਰਿਆ ਸਾਹਵਿਉਂ, ਭਾਰਤ ਕਰ ਰੰਡੀ।
ਇਹਨੇ ਗ਼ਰਜ਼ਾਂ ਦੀ ਭਰੀ, ਫੜ ਛੱਡੀ ਝੰਡੀ।
ਆਪਾ ਧਾਪੀ ਨੱਪ ਲਈ, ਹਰ ਗੁਣ ਦੀ ਘੰਡੀ।
ਵਢੀ ਸੂ ਹਰ ਹਿਰਦਿਓ, ਉਪਕਾਰੀ ਜੰਡੀ।
ਲਾਈ ਖ਼ੂਬ ਬਲੈਕ ਦੀ, ਅਠਪਹਿਰੀ ਮੰਡੀ।

ਬਣਦਾ ਦੁਸ਼ਮਨ ਆਪ ਹੀ, ਮੁੜ ਲਾਂਦਾ ਯਾਰੀ।
ਰੂਪ ਦਿਖਾਣ ਵਜ਼ੀਰੀਆਂ, ਆ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ।
ਸੱਟਾ, ਆਪ, ਦਲਾਲ ਆਪ, ਆਪੇ ਬਿਓਪਾਰੀ।
ਔਗੁਣ ਤੇ ਕਾਨੂੰਨ ਆਪ, ਆਪੇ ਜਜ ਭਾਰੀ।
ਸੱਮਨ ਭੇਜੇ ਆਪ ਹੀ, ਲਿਖਦਾ ਇਨਕਾਰੀ।
ਆਪੇ ਕਢਦਾ ਨਾਲ ਜੇ, ਕਰ ਠਾਣੇਦਾਰੀ।

ਰਹੀ ਦੁਪਹਿਰ ਖੁਸ਼ਾਮਦੀ, ਇਸ ਅੰਬਰ ਉੱਤੇ।
ਝੜ ਗਏ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬ ਦੇ, ਜੜ੍ਹ ਮਾਰੂ ਉੱਤੇ।
ਜਾਗੇ ਹੋਏ ਭਾਉਣ ਨਾ, ਭਾਂਦੇ ਸੂ ਸੁੱਤੇ।
ਛਾਤੀ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰ ਕੇ, ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਬੁੱਤੇ।

੧੦੨.