ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
"ਪੂਜਾਂਗਾ ਨਾ ਸੈਂਸ ਉਹ, ਜੋ ਮਾਣਸ ਖਾਣੀ।
ਜੀਵਣ ਸ਼ਕਤੀ ਜਗਤ ਦੀ, ਰਾਹੇ ਹੈ ਪਾਣੀ।
ਪੁਰਜ਼ਾ ਪੁਰਜ਼ਾ ਕਰ ਦਊਂ, ਜੋ ਵੰਡੀ ਕਾਣੀ।
ਉੱਚੇ ਦਾ ਨੀਵਾਂ ਬਣੂੰ, ਜਿਉਂ ਹੋਂਦਾ ਹਾਣੀ।"
ਮਾਰੇ ਦੁਲੇ ਸ਼ੇਰ ਨੇ, ਜਿਸ ਦਮ ਭਬਕਾਰੇ।
ਭਾਰੇ ਦਰਦੀ ਜੋ ਬਣੇ, ਉਹ ਨੱਸੇ ਸਾਰੇ।
ਕਾਰੇ ਉਘੜੇ ਸੇਠ ਦੇ, ਨਾਂ ਚੱਲੇ ਚਾਰੇ।
ਚਾਰੇ ਜੁੱਗੀਂ ਮਾਰਿਆ, ਮੋਛੂ ਹਤਿਆਰੇ।
ਤਾਰੇ ਭੰਬਰ ਭੌਂ ਗਏ, ਤਕ ਵੰਡ ਨਜ਼ਾਰੇ।
ਆਰੇ ਚੱਲੇ ਹਿੱਕ ਤੇ, ਜੋ ਜੁਗਤੀ ਭਾਰੇ।
ਭਾਰੇ ਲਾਹ ਨਜ਼ਾਮ ਦੇ, ਹੋਏ ਇਕ ਸਾਰੇ।
ਸਾਰੇ ਜੀਵਣ ਮਾਣਦੇ, ਬਣ ਜਗਤ ਪਿਆਰੇ।
ਪਾਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਥਿੜਕਦੇ, ਸ਼ੱਕ ਵਹਿਮ ਪੁਕਾਰੇ।
ਵਾਰੇ ਮਾਨੁਖ ਸੁੱਖ ਤੋਂ, ਕੁਲ ਭਰਮੀ ਲਾਰੇ।
ਲਾਰੇ ਲਾਏ ਨਾ ਕਿਸੇ, ਜਦ ਇਲਮ ਵਿਚਾਰੇ।
"ਬੇ-ਚਾਰੇ" ਹੁਣ ਹੋ ਗਏ, ਸੋਹਣੇ ਸੁਚਿਆਰੇ।
ਦਾਨ ਖ਼ੈਰ ਦਾ ਜਗਤ ਚੋਂ, ਇਸ ਨਾਮ ਉਡਾਇਆ।
ਦਾਨੀ ਮਾਨੀ ਰਿਹਾ ਨਾ, ਮੰਗਤਾ ਵਿਲਲਾਇਆ।
ਤਰਲੇ ਹਾੜੇ ਹੌਕਿਆਂ, ਨਾ ਜਗ ਧੁੰਦਿਆਇਆ।
੧੦੬.
