ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਮਿਲੀਆਂ ਜੋਬਨ ਹੁਸਨ ਤੋਂ, ਹਰ ਵਕਤ ਵਧਾਈਆਂ।
ਮਾਦੇ ਨੇ ਲਖ ਰੂਪ ਹੋ, ਜੂਨਾਂ ਉਪਜਾਈਆਂ।
ਵੇਲਾਂ ਮੱਛਾਂ ਸਾਗਰੀਂ, ਧਾ ਲਹਿਰਾਂ ਲਾਈਆਂ।
ਘੋਗੇ ਕੌਡਾਂ ਸਿੱਪੀਆਂ, ਜੂਨਾਂ ਸਮਝਾਈਆਂ।
ਸ਼ੀਂਹ ਬਘੇਲੇ ਗਰਜਦੇ, ਜੂਹਾਂ ਘਬਰਾਈਆਂ।
ਹਾਥੀ ਘੋੜੇ ਹੋ ਗਏ, ਤੇ ਹੋਰ ਬਲਾਈਆਂ।
ਹੋਈਆਂ ਨਾਸ ਅਲੋਪ ਹੁਣ, ਓਦੋਂ ਸਨ ਆਈਆਂ।
ਵੇਲਾਂ ਨੇ ਵਲ ਪਾਂਦਿਆਂ, ਦੇਹਾਂ ਮਟਕਾਈਆਂ।
ਬਿਦ ਬਿਦ ਬੋੜ੍ਹਾਂ ਪਿਪਲਾਂ, ਬਾਹਾਂ ਫੈਲਾਈਆਂ।
ਬਹਿਰੀ ਜੁਰੇ ਸ਼ਹੀਨ ਨੇ, ਕੂੰਜਾਂ ਦਬਕਾਈਆਂ।
ਸ਼ਿਕਰੇ ਬਾਜ਼ ਉਕਾਬ ਨੂੰ, ਭੁਖ ਦਿਤੀਆਂ ਸਾਈਆਂ।
ਤਿੱਤਰਾਂ ਕਿਹਾ ਸੁਬਹਾਨ ਤੂੰ, ਚਿੜੀਆਂ ਚਿਚਲਾਈਆਂ।
ਹਰੀਅਲ ਤਿਲੀਅਰ ਬਹਿ ਗਏ, ਡਾਲਾਂ ਦਮਕਾਈਆਂ।
ਸੁਰਖਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਵੇਂਹਿੰਦਿਆਂ, ਚਿੱਟੀਆਂ ਸ਼ਰਮਾਈਆਂ।
ਬਾਂਦਰ ਤੋਂ ਹੀ ਬਦਲ ਕੇ, ਇਹ ਸ਼ਕਲਾਂ ਆਈਆਂ।
ਆਈਆਂ ਵਿਚ ਜਹਾਨ ਦੇ, ਹੁਣ ਹੱਵਾ ਜਾਈਆਂ।
ਆਦਮ ਨੇ ਭੁਖ ਵਾਸਤੇ, ਕੁਲ ਵਾਹਾਂ ਲਾਈਆਂ।
ਰਾਜ਼ ਸੁਣਾਏ ਧਰਤ ਨੇ, ਹਿੱਕਾਂ ਫੁਲਵਾਈਆਂ।
੨੩.
