ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਰੱਖੀ ਦੋਹਾਂ ਵਾਸਤੇ, ਇੱਕੋ ਹੀ ਦਾਈ।
ਉਸ ਕਾਮੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਤੇ, ਜਦ ਨਜ਼ਰ ਜਮਾਈ।
ਘਾੜਤ ਘੜੀ ਅਮੀਰ ਨੇ, ਇਕ ਚਾਲ ਚਲਾਈ।
ਸੀ ਰਾਜਾ ਸੀ ਨਾਲ ਦਾ, ਜਾ ਚੁਗਲੀ ਲਾਈ।
"ਸਮਝ ਲਵੋ ਕਿ ਆਪ ਦੀ, ਹੋ ਗਈ ਸਫ਼ਾਈ।
ਇਸ ਕਨਫੂ ਕੰਬਖਤ ਨੇ, ਜਿਹੜੀ ਭੜਕਾਈ।
ਸਮਝੋ ਸਾਡੇ ਚੀਨ ਦੀ, ਸ਼ੁਹਰਤ ਭਸਮਾਈ"।
ਸੀ ਨੇ ਲੂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਿਖ ਗਲ ਸਮਝਾਈ:-
"ਕਨਫੋਸ਼ਸ ਦੀ ਚਾਲ ਤੋਂ, ਹੁਣ ਬਚ ਜਾ ਭਾਈ।
ਰਾਜਾ ਪਰਜਾ ਏਸ ਨੇ, ਇਕ ਆਣ ਬਣਾਈ।
ਕਿਸ ਗਲ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੀ, ਖ਼ੁਦ ਕਦਰ ਘਟਾਈ?
ਕਿਸ ਲਈ ਜੋਤੀ ਅਣਖ ਦੀ, ਤੂੰ ਆਪ ਬੁਝਾਈ?
ਕਿਸ ਨੇ ਬੇੜੀ ਜਾਣ ਕੇ, ਮੰਝ ਧਾਰੇ ਪਾਈ?
ਕਿਸ ਸਰਦਾਰੀ ਆਪਣੀ, ਹੱਥੋਂ ਲੁਟਵਾਈ।
ਕਿਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੌਣ ਤੇ, ਹੱਸ ਤੇਗ ਫਿਰਾਈ?
ਕਿਹੜਾ ਦੁੰਬਾ ਆਪ ਹੀ, ਲਭ ਰਿਹਾ ਕਸਾਈ?
ਕਿਹੜਾ ਮੂਰਖ ਮੋਹਰ ਤੋਂ, ਲੈਂਦਾ ਈ ਪਾਈ?
ਭੂਹੇ ਪਰਜਾ ਕਰ ਲਈ, ਅਗ ਮੇਰੇ ਲਈ।
ਮਿੱਟੀ ਮੇਰੇ ਚੀਨ ਦੀ, ਤੂੰ ਆਪ ਬੁਲਾਈ।
ਚਾੜ੍ਹੀ ਜਿਵੇਂ ਅਫ਼ੀਮ ਹੈ, ਮੁੜ ਸੁਰਤ ਨ ਆਈ।
੩੬.
