ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਅਮਨ ਬਿਨਾਂ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਤੇ, ਕਿਸ ਨੇ ਸੁਖ ਪਾਣਾ?
ਚੰਦਰਮਾਂ ਬਿਨ ਰਾਤ ਨੂੰ, ਕਿਸ ਨੂਰ ਵਸਾਣਾ?
ਲੋਕ ਹਿੱਤ ਬਿਨ ਵਰਤਦਾ, ਰਾਜਾਂ ਵਿਚ ਭਾਣਾ।
ਪਾਵੋ ਭੁਖੇ ਜੀਵ ਨੂੰ, ਅਮਨਾਂ ਦਾ ਦਾਣਾ।
ਅਮਨਾਂ ਦੀ ਭੋਂ ਵਾਹੁਣੀ, ਤੇ ਅਮਨ ਉਗਾਣਾ।
ਮਾਨੁਖਤਾ ਦੇ ਬਾਗ਼ ਵਿਚ, ਫੁਲ-ਅਮਨ ਖਿੜਾਣਾ।
ਮਾਨੁਖਤਾ ਹੈ ਦ੍ਰੋਪਤੀ, ਲਜ ਪਾਲ ਕਹਾਣਾ।
ਭਾਵੇਂ ਜਿੰਦ ਜਾਂਦੀ ਰਹੇ, ਨਾ ਅਮਨ ਮੁਕਾਣਾ।
ਅਮਨ ਬਹਾਣਾ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ, ਤੇ ਕ੍ਰੋਧ ਨਸਾਣਾ।
ਅਮਨਾਂ ਬਾਝੋਂ ਕਿਸ ਭਲਾ, ਸਤਜੁਗ ਵਰਤਾਣਾ?
ਮਾਨੁਖ ਬਾਝੋਂ ਅਮਨ ਦੇ, ਹੈ ਪਲੰਘ ਅਲਾਣਾ।
ਜੀਵਣ ਦਾਤਾ ਅਮਨ ਹੈ, ਮੰਗਤੇ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਅਮਨ ਤੱਤ ਹੈ ਬੁਧ ਦਾ, ਨਾ ਮਨੋਂ ਭੁਲਾਣਾ।
ਵੈਰੀ ਅਪਣੇ ਆਪ ਦਾ, ਜਿਸ ਅਮਨ ਭਜਾਣਾ।
ਕਰਸੀ ਰਾਜ ਜਹਾਨ ਵਿਚ, ਅਮਨਾਂ ਦਾ ਰਾਣਾ।
ਚੱਕਰ ਚਲੇ ਹਿਤ ਦਾ, ਤੇ ਅਮਨ ਝੁਲਾਣਾ।
ਲਾਲ ਜਵਾਹਰ ਅਮਨ ਦਾ, ਸਿਰ ਤੇ ਦਮਕਾਣਾ।
ਰਣ ਭੂਮੀ ਵਿਚ ਅਮਨ ਦਾ, ਜੈ ਕਾਰਾ ਲਾਣਾ।
ਜੇ ਮੈਂ ਡੋਬਾਂ ਅਮਨ ਨੂੰ, ਤਾਂ ਪਾਰ ਬੁਲਾਣਾ।
੫੩.
