ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਇਹ ਹੈ ਪਲੰਘ ਨਵਾਰ ਦਾ, ਉਹ ਮੰਜਾ ਵਾਣਾ।
ਸਮਝ ਗੋਲ ਸਮਾਨ ਉਹ, ਇਹ ਫੂਲ ਮਖਾਣਾ।
ਲੂਥਰ ਪੇਟਾ ਪਟ ਦਾ, ਉਹ ਸੂਤੀ ਤਾਣਾ।
ਇਹ ਬੰਦੇ ਦਾ ਦਾਸ ਹੈ, ਉਹ ਆਦਮ ਖਾਣਾ।
ਰੱਕੜ ਜਿਹਾ ਡਰਾਉਣਾ, ਇਹ ਬਾਗ਼ ਸੁਹਾਣਾ।
ਭਰਿਆ ਸਿੱਟਾ ਸੋਹਣਾ, ਉਹ ਸੁਕਾ ਦਾਣਾ।
ਇਹ ਸਮਝਾਂ ਦਾ ਮਹਿਲ ਹੈ, ਉਹ ਐਸ਼-ਘਰਾਣਾ।
ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸੁੱਖ ਹੈ, ਉਹ ਸੁੱਖ-ਨਸਾਣਾ।
ਕੱਜਲ ਹੈ ਇਨਸਾਨ ਦਾ, ਉਹ ਕਾਮੀ ਬਾਣਾ।
ਇਹ ਰਾਖਾ ਹੈ ਅਕਲ ਦਾ, ਉਹ ਅਕਲ ਲੁਟਾਣਾ।
ਇਹ ਜੋਧਾ ਹੈ ਸੂਝ ਦਾ, ਬੇਸਮਝ ਨਿਤਾਣਾ।
ਇਹ ਆਲਮ ਦਾ ਦਾਸ, ਉਹ ਅਭਿਮਾਨੀ ਰਾਣਾ।
ਯੂਰਪੀ ਲਹਾ ਚੜ੍ਹਾ
ਯੂਰਪ ਸੀ ਘਬਰਾ ਗਿਆ, ਸੁਣ ਪੋਪੀ ਕਿੱਸੇ।
ਸੋਚਾਂ ਝਗੜੇ ਪੈ ਗਏ, ਹੁਣ ਉਹਦੇ ਹਿੱਸੇ।
ਹੋਈਆਂ ਚੁਪ ਤਜਾਰਤਾਂ, ਬਿਉਪਾਰੀ ਲਿੱਸੇ।
ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਭਾ ਰਹਿ ਗਏ, ਪਰਸ਼ਾਦੇ ਮਿੱਸੇ।
ਵਾਸਾ ਕੋਡੀ ਗਾਮ ਨੂੰ, ਭਾਰਤ ਜਿਹੇ ਦਿਸੇ।
ਸਉੜੀ ਦੁਨੀਆਂ ਖੁਲ੍ਹ ਗਈ, ਭੁਖ ਛਾਲੇ ਫਿੱਸੇ।
੫੮.
