ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਕਹਿਣ ਭਗੌਤੀ ਤੇਗ਼ ਨੂੰ, ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰੋ।
ਗਿੱਦੜ ਬਣਦੇ ਸਿੰਘ ਪਏ, ਕੁਝ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰੋ।
ਸ਼ੂਦਰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੱਕ ਨੇ, ਸਤਲੁਜੇ ਨਿਘਾਰੋ"।
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਤਪੇ ਪਹਾੜੀਏ, ਸਿੰਘ ਮਚਦੇ ਜਾਂਦੇ।
ਕਹਿੰਦੇ ਹਕ ਹੰਡਾਉਣਾ, ਹਾਰਾਂ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ।
ਜਪ ਕੇ ਇਕ ਅਕਾਲ ਨੂੰ, ਗੁਰ ਫ਼ਤਹ ਗਜਾਂਦੇ।
ਟੁਟੇ ਉਪਰ ਜੋਧਿਆਂ, ਮਾਰੇ ਜੋਸ਼ਾਂ ਦੇ।
ਉਹ ਵੀ ਸ਼ਿਵ ਸ਼ਿਵ ਜਪਦਿਆਂ, ਪਏ ਪੈਰ ਜਮਾਂਦੇ।
ਛਡੇ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਕੈਬਰ ਕਹਿਰਾਂ ਦੇ।
ਤਿੰਨ ਤਿੰਨ ਤਨ ਹਨ ਵਿੰਨ੍ਹਦੇ, ਛੁਟੇ ਜੁਗਤਾਂ ਦੇ।
ਸਾਂਗਾਂ ਮਾਰਨ ਸੂਤ ਕੇ, ਸੂਰੇ ਗਚ ਖਾਂਦੇ।
ਢਾਲਾਂ ਤੋਂ ਤਿਲਕਾ ਰਹੇ, ਜੋਧੇ ਹੁਨਰਾਂ ਦੇ।
ਖੰਡੇ ਜਾਂਦੇ ਚੀਰਦੇ ਤਨ ਸੰਜੋਹਾਂ ਦੇ।
ਰਜ ਰਜ ਕੇ ਘੁਟ ਪੀ ਰਹੇ, ਤੇਗ਼ੀ ਧਾਰਾਂ ਦੇ।
ਅਧਚੰਦੇ ਮੁਖ ਦੇ ਕਿਵੇਂ, ਹਨ ਬਾਣ ਚਲਾਂਦੇ?
ਨਾਲ ਸਫ਼ਾਈ ਧੌਣ ਤੋਂ, ਇੰਜ ਸਿਰੀ ਉਡਾਂਦੇ:-
ਗੰਨੇ ਉੱਤੋਂ ਆਗ ਨੂੰ, ਜਿਉਂ ਛਾਂਗੀ ਜਾਂਦੇ।
ਬਣ ਸੰਭਾਲੇ ਅਰਸ਼ ਤੇ, ਸੂਰਜ ਕਿਰਨਾਂ ਦੇ।
ਭੀਮ ਚੰਦ ਨੇ ਆਖਿਆ, "ਇਕ ਡੌਲ ਬਣਾਵੋ।
੮੧.
