ਪੰਨਾ:ਮਸੀਹੀ ਮੁਸਾਫਰ ਦੀ ਜਾਤ੍ਰਾ.pdf/173

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

171

________________

REE ਇਕ ਪਾਸਿਉਂ ਜਦ ਉਸ ਨੇ ਅਨੇਰੇ ਚ ਟੋਏ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਚਾਹਿਆ, ਤਾਂ ਖੁਭਣ ਵਿੱਚ ਰੰਗਣ ਦਾ ਡਰ ਸੀ , ਅਤੇ ਜਾਂ ਖੁਭਣ ਤੋਂ ਬਚਣਲਈ ਪੇਰਿਸਮਾਲੇ ਤਾਂ ਦੂਈ ਫਲ ਟੋਆ ਸੀ ਸੋ ਮਸੀਂ ਮਸੀਂ ਓਹ ਬਚ ਗਿਆ, ਅਰ ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਓਹ ਅੱਗੇ ਵਧਦਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਥੇ ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਫੜੇ ਹਾਹੁਕੇ ਭਰਦੇ ਸੁਣਿਆ, ਕਿਉਂਜੋ ਇਸ ਡਰ ਦੇ ਬਾਝ ਓਹ ਡੀ ਬੀ ਇੱਥੇ ਅਜਿਹੀਅਨੇਰੀ ਸੀ ਕਿਜਾ ਓਹ ਇਕ ਪੇਰ ਅਗੇ ਵਧਾਉਂਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਨੂੰ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜੋ ਦੂਆ ਕਿੱਥੇ ਅਰ ਕਿਸ ਉੱਤੇ ਰੱਖੇ, ਉਸ ਦੂਣ ਦੇ ਅਧ ਵਿਚਕਾਰ ਮੇਂ ਡਿੱਠਾ, ਜੋ ਨਰਕ ਦਾ ਬੂਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਰਾਹ ਦੇ ਲਾਗੇ ਹੀ ਸੀ, ਇਥੇ ਅਟਕਕੇ ਮਸੀਹੀ ਸੋਚਣ ਲੱਗਾ ਭਈ ਹੁਣਕੀ ਰਿਐ, ਉਸ ਵਿਚੋਂ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਾਟਾਂ ਅਤੇ ਧੀਆਂ ਅਤੇ ਚੈਰੀਆੜੀਆਂ ਅਤੇ ਅਤੇ ਡਰਾਉਣੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਕਦੇ ਕਦੇ ਬਹੁਤਹੋਰਨਾਲ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਸਨ, ਅਰ ਇਹ ਮਸੀਹੀ ਦੀ ਤਲਵਾਰਨੇਸਮਟੀਆਂ ਸਨ ਭਾਰਤ