ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
੪੦੫
ਵਡੀ ਭੁੱਲ ਹੈ॥
ਆਸਅਨੰਦ ਨੈ ਕਿਹਾ ਹਾਂ ਭਾਈ ਜੀ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਭੁੱਲ ਨੂੰ ਮੰਨ ਲੈ ਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਬੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕਠੋਰ ਬਚਨਾਂ ਨੈ ਮਾਂ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ਹੈ.॥
ਮੁਸੀਹੀ ਬੋਲਿਆ ਕਿੰਉਂ ਜੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰਾ ਮੂਰਖਾਂ ਵਰਗਾ ਬਣਾਯਾ ਸੀ, ਪਰ ਭਲਾ ਹੁਣ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਜਾਣ ਦਿਓ ਅਤੇ ਫੇਰ ਉਸ ਪਹਿਲੀ ਗੱਲ ਦੀ ਹੀ ਚਰਚਾ ਕਰਿਯੇ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਕੁਝ ਗਿਲਾ ਨਾ ਹੋਊ, ਆਸਨੰਦ ਨੈ ਆਖਿਆ, ਕਿ ਭਲਾ ਭਾਈ ਮਸੀਹੀ ਜੀ ਮੈ ਨੂੰ ਪੱਕੀ ਪਰਤੀਤ ਹੈ, ਜੋ ਓਹ ਤਿੰਨ ਜਣੇ ਨਿਰੇ ਰਾਲ ਹੀ ਸਨ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਕਿਸੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਅਵਾਜ ਦੇ ਸੁਣਦਿਆਂ ਸਾਰ
