ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਮਸੀਹੀ ਮੁਸਾਫਰ ਦੀ ਜਾਤ੍ਰਾ.pdf/92

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

90

________________

ਕਬਰ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਉਸ ਸਲੀਬ ਦੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਾ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮੋਢੇ ਦਾ ਭਾਰ ਖ਼ਾਲ । ਕੇ ਉਹਦੀ ਪਿਠ ਉੱਤੋਂ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਅਤੇ ਨਕਦ ਲੁਕਦਾ ਉਸਕਬਰ ਵਿੱਚ ਜਾ ਮਾਮਾ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਚ ਨਾ ਵੇਖਿਆ, ਤਦ ਮਸੀਹੀ ਬਹੁਤ ਅਨੰਦਹੋਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ: ਉਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੁਖ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਸੁੱਖ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਤ ਥੋਂ ਮੇਨੂੰ ਜੀਉਣ ਬਖਸਿਅਤ, , ਤਦ ਓਹ ਹੱਕਾ ਬੱਕ ਹੋਘਾ ਖੜਾ ਰਿਹ, ਕਿਉਂ ਕਿ ਇਹ ਗੱਲ ਉਹਦੇ ਲਈ ਕੜੀ ਅਚੰਡੇ ਦੀ ਸੀ, ਜੋ ਸਲੀਬ ਦੇ ਦੇਖਣ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਭਾਰ ਚੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਆ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਉਹ ਉਸ ਦੀ ਵੱਲ ਵਾਰੰਦਰ ਫੇਖਦਾ ਸੀ, ਇਥੋਂ ਤਿੜੀ ਜੋ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੰਝੂਆਂ ਵਗ ਪਈਆਂ (ਜ਼ਫ਼ਰੀਆ ਅਰੀਮਜ਼ਕ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੨ ਕਾਂਡ ੧੫) ਓਹ ਤਾ ਖੱੜਾ ਸਲੀਬ ਵੱਲ ਤਕ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਕਿ ਵੇਖੋ ਤਿੰਨ ਜਣੇ ਚ 4. ਮਕੀਲੇ ਭੜਕੀਲੇ ਕਪੜੇ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਉਹ ਦੇ ਕੋਲ ਆਏ, ਅਤੇ ਅਸੀਸਾਂ ਦੇਕੇ n aina wwwwww