ਪੰਨਾ:ਮਾਣਕ ਪਰਬਤ.pdf/123

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

“ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਆਰਾਮ ਲਗਦੈ, ਉਤੋਂ-ਉਤੋਂ ਵਲ ਹੋਈ ਲਗਦੀ, ਜਾਦੂਗਰਨੀ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਤੇ ਹੁਣ ਨਜ਼ੀਰ ਮੇਰੀ ਨਿੰਮੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ।"

ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਹਨੇ ਸਾਰਾ ਮਾਸ ਖਾ ਲਿਆ, ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਉਚੀ-ਉਚੀ ਸਿਸਕਣ ਤੇ ਡੁਸਕਣ ਲਗ ਪਈ, ਸੋਗੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਕਹਿਣ ਲਗੀ:

ਹਾਇ, ਮੇਰੇ ਬਚੜਿਆ, ਵਿਚਾਰਿਆ, ਦੂਰ-ਦੂਰ ਸਫ਼ਰ ਝਾਗ ਤੈਨੂੰ ਚੋਖਾ ਦੁਖ ਝਲਣਾ ਪਿਐ, ਪਰ ਜੇ ਤੂੰ ਸਚੀ ਮੁਚੀ ਈ ਚਾਹੁਣੈ, ਮੈਂ ਵਲ ਹੋ ਜਾਵਾਂ, ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰੀ ਫੇਰ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਮੇਰੀ ਹਾਲਤ ਫੇਰ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਏ, ਤੇ ਜੇ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਮੁਰਦਾ ਤੇ ਕੁਝ ਜਿਊਂਦਾ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਦੇਂਦਾ, ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਣਾ ਏਂ।

. "ਤਾਂ ਤੇ, ਮਾਂ, ਮੈਂ ਜ਼ਰੂਰ ਈ ਜਾਵਾਂਗਾ," ਨਿਆਜ਼-ਬੋ ਫ਼ੇਤ-ਫ਼ਰੂਮੋਸ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਸਫ਼ਰ ਉਤੇ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਗਿਆ।

ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਚਿਰ ਘੋੜਾ ਦੁੜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ। ਉਹ ਜੀ-ਭਿਆਣਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹਦਾ ਦਿਲ ਨਿਰਾਸਤਾ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ। ਜੋ ਕੁਝ ਉਹਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਮੰਗਾ ਭੇਜਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਕਿਥੋਂ ਲਭਦਾ! ਨਿਰਾਸਤਾ ਤੇ ਉਦਾਸੀ ਵਿਚ ਉਹ ਇਲਾਨਾ ਕੋਸਿਨਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤੇ ਦੁਖੀ ਲਹਿਜੇ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਮੰਦੇ ਹਾਲ ਦਾ ਗਿਲਾ ਕਰਨ ਲਗਾ। “ਚੰਗੀਏ ਭੈਣੇ," ਉਹਨੇ ਇਲਾਨਾ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਲੋੜ ਮੈਨੂੰ ਹਿਕ ਉਹਨਾਂ ਰਾਹਾਂ 'ਤੇ ਪਾ ਰਹੀ ਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਦਾ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਪਿਆ। ਕੋਈ ਵੀ ਦਵਾ-ਦਾਰੂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਤੇ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਉਹਨੇ ਆਖਿਐ, ਮੈਂ ਮੁਰਦਾ ਤੇ ਜਿਉਂਦਾ ਪਾਣੀ ਲਿਆ ਦਿਆਂ ਸੂ। ਤੈਨੂੰ ਪਤੈ, ਇਹ ਕਿਥੇ ਹੁੰਦੈ ਤੇ ਮੈਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਿਆ ਸਕਨਾਂ?"

ਕੁਝ ਚਿਰ ਠਹਿਰ ਜਾ ਤੇ ਸਾਹ ਲੈ ਲੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਵਾਰੀ ਵੀ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਾਂ, ਇਲਾਨਾ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ।

ਤਰਕਾਲਾਂ ਹੋਣ ਹੀ ਵਾਲੀਆਂ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਰਾ, ਸੂਰਜ, ਕੋਲ ਗਈ; ਉਹ ਅਜੇ ਪਰਤਿਆ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਗਿਰਦੌਰੀਆਂ ਪਿਛੋਂ ਆ ਕੇ ਬੈਠਿਆ ਹੀ ਸੀ।

“ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾ, ਰੌਸ਼ਨ ਸੂਰਜਾ," ਇਲਾਨਾ ਨੇ ਆਖਿਆ, "ਉਪਰ ਅਸਮਾਨ 'ਚ ਤੇਰੀ ਥਾਂ ਤੋਂ ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਤੇਰੀ ਨੀਝ 'ਚ ਹੁੰਦੀ ਏ। ਪਤਾ ਈ, ਮੁਰਦਾ ਤੇ ਜਿਉਂਦਾ ਪਾਣੀ ਕਿਹੜੇ ਦੇਸ਼ 'ਚ ਹੁੰਦੈ?"

“ਦੂਰ, ਭੈਣੇ, ਬੜੀ ਈ ਦੂਰ, “ਸੂਰਜ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ । "ਤਿੰਨ-ਨਾਵੇਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੇ ਤਿੰਨ -ਨਾਵੇਂ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ, ਪੈਲੀਆਂ ਦੀ ਰਾਣੀ ਦੇ ਦੇਸ਼ 'ਚ। ਪਰ ਜਿਹੜੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੁਰਦਾ ਤੇ ਜਿਉਂਦਾ ਪਾਣੀ ਲੈਣ ਗਏ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ 'ਚੋਂ ਇਕ ਵੀ ਜਿਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਪਰਤਿਆ। ਏਸ ਲਈ ਕਿ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਰੱਹਦ ਤੇ ਇਕ ਖੂੰਖਾਰ ਅਜਗਰ ਪਹਿਰਾ ਦੇਂਦੈ। ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ 'ਚ ਵੜਨ ਤਾਂ ਦੇਂਦੈ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦੇਂਦਾ: ਮੁਰਦਾ ਤੇ ਜਿਉਂਦਾ ਪਾਣੀ ਉਹ ਆਪ ਪੀ ਜਾਂਦੈ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਬਹਾਦਰ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਂਦੈ, ਜਿਹੜੇ, ਪਾਣੀ ਲੱਭਣ ਆਏ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। ਹੁਣ ਕਿੰਨੇ ਚਿਰ ਤੋਂ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਸੁਕਾ ਰਿਹਾਂ।"

ਨਿਆਜ਼-ਬੋ ਫ਼ੇਤ-ਫ਼ਰੂਮੋਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨੇ ਕਿਥੇ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਕੀ ਪੇਸ਼ ਪੈਣਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਡਰ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਉਹਨੇ ਖੰਡਾ ਤੇ ਗੁਰਜ਼ ਪੇਟੀ ਵਿਚ ਲਾ ਲਏ,