________________
ਅਲਨ-ਸਕਾ , ਸੁਨਹਿਰੀ ਸੰਖੀ ਬਸ਼ਕੀਰ ਪਰੀ-ਕਹਾਣੀ ਇਕ ਵਾਰੀ ਦੀ ਗਲ ਏ , ਇਕ ਬੁੱਢਾ ਤੇ ਬੁੱਢੀ ਰਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਕੋ - ਇਕ ਪੁੱਤਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ , ਜਿਹਨੂੰ ਉਹ ਅਲਤੀਨ - ਸਕਾ , ਸੁਨਹਿਰੀ ਸੰਖੀ , ਸਦਦੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਇਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਸੰਖੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ । ਅਲਤੀਨ - ਸਕਾ ਵਾਂਗ ਸੰਖੀਆਂ ਖੇਡਣੀਆਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਆਂਦੀਆਂ : ਇਸ ਖੇਡ ਵਿਚ ਉਹ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਰਾ ਦੇਂਦਾ ਸੀ । ਇਕ ਦਿਨ ਬੁੱਢਾ ਆਪਣੇ ਘੋੜਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪਿਆਣ ਝੀਲ ਉਤੇ ਗਿਆ। ਉਹ ਇੱਜੜ ਨੂੰ ਹਿਕਦਾ ਪਾਣੀ ਦੇ ਕੋਲ ਲੈ ਗਿਆ , ਪਰ ਘੋੜੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਯਾਲਾਂ ਤੇ ਪੂਛਾਂ ਹਿਲਾਣ , ਜ਼ਮੀਨ ਉਤੇ ਸੁੰਮ ਮਾਰਨ , ਫਿਕਰ ਨਾਲ ਹੋਣਹਿਣਾਣ ਤੇ ਝੀਲ ਤੋਂ ਪਿਛੇ ਹੱਟਣ ਲਈ ਜ਼ੋਰ ਲਾਣ ਲਗ ਪਏ : ਸਾਫ਼ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਕੋਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅੱਯਾਲ ਖਿਚ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੂੰਹਾਂ ਤੋਂ ਧਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪੀਣ ਦੇ ਰਿਹਾ। "ਗਲ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਏ ? ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ। "ਜਾ ਕੇ ਵੇਖਾਂ ਤਾਂ ਸਹੀ । . ਪਰ ਉਹ ਪਾਣੀ ਉਤੇ ਉੜਿਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਚਾਣਚਕ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਦਾੜੀਉਂ ਫੜ ਲਿਆ ! ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਛੁਡਾਣ ਲਈ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ , ਪਰ ਛੁਡਾ ਨਾ ਸਕਿਆ। ਉਹਨੇ ਤਕਿਆ ਤੇ ਵੇਖਿਆ , ਉਹਦੀ ਦਾੜੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੇ ਨਹੀਂ , ਆਪ ਬੁੱਢੀ ਜਾਦੂਗਰਨੀ ਉਬੀਰ ਨੇ ਫੜੀ ਹੋਈ ਸੀ। “ਮੈਨੂੰ ਫੜੀ ਨਾ ਰਖ , ਉਬੀਰ , ਛਡ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ! ਬੁੱਢਾ ਕੂਕਿਆ। "ਜੇ ਛਡ ਦੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਭੇਡਾਂ ਦਾ ਇੱਜੜ ਦੇ ਦਿਆਂ। "ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਤੇਰੀਆਂ ਭੇਡਾਂ , ਉਬੀਰ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ। “ਤਾਂ ਫੇਰ ਘੋੜਿਆਂ ਦਾ ਇੱਜੜ ਸਹੀ।' ੧੬੩
