ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਕਿਵੇਂ ਰਾਧਕਾਂ, ਕਾਨ੍ਹ ਦੇ ਨਾਲ ਫਿਰਦੀ,
ਕਿਵੇਂ ਕਾਨ੍ਹ ਦੀ ਬੰਸਰੀ ਵੱਜਦੀ ਏ।
ਕਿਵੇਂ ਧੂੜ ਚੰਨਣ ਦੀਆਂ ਲੱਕੜਾਂ ਦੀ,
ਤੇਰੇ ਡੁਲ੍ਹਦੇ ਰੂਪ ਨੂੰ ਕੱਜਦੀ ਏ।
ਮਾਲਾ ਬੇਰਾਂ ਦੀ ਕੋਮਲ ਕਲਾਈ ਉਤੇ,
ਥਾਂ ਕੰਗਣਾਂ ਦੀ ਕਿਵੇਂ ਫੱਬਦੀ ਏ।
ਕਿਵੇਂ ਬੁਲ੍ਹੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਵਰਗੀਆਂ ਚੋਂ,
ਅੜੀਏ ਸੱਦ ਅਲੱਖ ਦੀ ਜੱਗਦੀ ਏ।
ਕਿਵੇਂ ਚਿੱਪੀ ਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਉਲਾਰ ਅੱਗੇ,
ਖ਼ੈਰ ਜੱਟੀ ਮਜਾਜਨੇ ਮੰਗਨੀ ਏਂ।
ਨਵੀਏਂ ਜੋਗਣੇ ਦਾਤੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਚੋਂ,
ਦਾਣੇ ਲੈਣ ਲੱਗੀ ਕੀਕੂੰ ਸੰਗਨੀ ਏਂ।
(ਪਰ) ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੀਆਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਮਨ ਅੰਦਰ,
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਈ ਰੋਂਦੇ ਫ਼ਕੀਰ ਰਹਿ ਗਏ।
ਗੁੱਝੇ ਇਸ਼ਕ ਵਿਚ ਵਾਰਿਸ ਜਹੇ ਹੋ ਝੱਲੇ,
ਮੂੰਹ ਪਾੜ ਕਰਦੇ ਹੀਰ ਹੀਰ ਰਹਿ ਗਏ।
ਬਾਲ ਨਾਥ ਬਹਿ ਕੇ ਉਤੇ ਟਿੱਲਿਆਂ ਦੇ,
ਰਿਹਾ ਰਾਹ ਰੰਝੇਟੇ ਦੇ ਭਾਲਦਾ ਨੀ।
ਜੱਟੀ ਹੀਰ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਨੇ ਲਈ,
ਜੋਗੀ ਉਸਤਰੇ ਰਿਹਾ ਸੰਭਾਲਦਾ ਨੀ।
ਲਾਰੇ ਖੱਬਰੇ ਤੂੰ ਕੈਸੇ ਲਾਏ ਹੈਸਨ,
ਵੱਖ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਪਣੀ ਛਾਂ ਮੋਈਏ!
-੧੩੮-
