ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਮਾਨ-ਸਰੋਵਰ.pdf/143

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ



ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਅੱਜ ਝੰਗ ਤੋਂ ਬੇਲਿਆਂ ਵਿਚ,
ਤੈਨੂੰ ਢੂੰਡਦਾ ਫਿਰੇ ਝਨਾਂ ਮੋਈਏ।

ਕੱਲ ਪੁੱਛਿਆ ਤੇਰੇ ਝਨਾਂ ਕੋਲੋਂ,
ਫਿਰੇਂ ਕਿਵੇਂ ਇਹ ਹੱਡੀਆਂ ਗਾਲਦਾ ਤੂੰ।
ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਅੱਜ ਝੰਗ ਤੋਂ ਬੇਲਿਆਂ ਵਿਚ,
ਫਿਰੇਂ ਕਮਲਿਆ ਹੀਰ ਨੂੰ ਭਾਲਦਾ ਤੂੰ।

ਅਗੋਂ ਕਿਹਾ ਝਨਾਂ ਨੇ "ਝੱਲਿਆ ਓਏ!,
ਨੱਢੀ ਹੀਰ ਨੂੰ ਤੇ ਖੂਬ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ।
(ਪਰ) ਰਾਂਝਾ ਢੂਡਣੇ ਦਾ ਦਿਤਾ ਹੁਕਮ ਉਸਨੇ,
ਤਾਂ ਮੈਂ ਖ਼ਾਕ ਜਹਾਨ ਦੀ ਛਾਣਦਾ ਹਾਂ।

ਤਾਂ ਵੀ ਘੁਮਾਂਗਾ ਸਾਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਉਤੇ,
ਮਿਲੇ ਕਿਤੇ ਜੇਕਰ ਰਾਂਝਣ ਵੀਰ ਮੈਨੂੰ।
ਮੈਂ ਵੀ ਏਹੋ ਜਹਾਨ ਚੋਂ ਖੱਟਣਾ ਏਂ,
ਥਾਪੀ ਦੇ ਦੇਵੇ ਜੱਟੀ ਹੀਰ ਮੈਨੂੰ।"

ਬੁੱਕਲ ਯਾਰ ਤੇ ਡੌਂਡੀਆਂ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਦਰ,
ਢੂੂੰਡਣ ਲਈ ਝਨਾਂ ਨੂੰ ਘੱਲਿਆ ਈ।
ਨੀ! ਕੀ ਖੱਟਿਆ ਆਸ਼ਕ ਨੂੰ ਦਗ਼ਾ ਦੇਕੇ?
ਘੁੁਰਨਾ ਵਿਚ ਉਜਾੜਾਂ ਦੇ ਮੱਲਿਆ ਈ।

ਸੁੰਞੇ ਛੱਡ ਕੇ ਬਾਬਲ ਦੇ ਮੰਦਰਾਂ ਨੂੰ,
ਡੇਰਾ ਲਾ ਲਿਓ ਈ ਕਬਰਸਤਾਨ ਅੰਦਰ।
ਮਰਲਾ ਥਾਂ ਨ ਤੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਆਈ,
ਅਰਬਾਂ ਕੋਹ ਦੇ ਚੌੜੇ ਜਹਾਨ ਅੰਦਰ।

-੧੩੯-