ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਅਪਣੀ ਧੌਣ ਨ ਕਦੀ ਝੁਕਾਈ ਏ ਮੈਂ,
ਮਿਠੇ ਖਾਣੇ ਜ਼ਲੀਲਾਂ ਦੇ ਖਾਣ ਬਦਲੇ।
ਅੱਡੀਆਂ ਰਗੜ ਕੇ ਜਾਨ ਮੈਂ ਦੇ ਦਿਆਂਗਾ,
ਉੱਚੀ ਸੁਚੀ ਰਜਪੂਤੀ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਬਦਲੇ।
ਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਮਹਾਰਾਣੀ ਨੇ ਘਾ ਸੁੱਕੀ,
ਰਗੜ ਰਗੜ ਕੇ ਆਟਾ ਬਨਾਣ ਲੱਗੀ।
ਮਾਹਲ ਪੂੜਿਆਂ ਦੇ ਵੇਖੋ ਖਾਣ ਵਾਲੀ,
ਰੋਟੀ ਘਾ ਦੀ ਤਵੇ ਤੇ ਪਾਣ ਲੱਗੀ।
ਹੱਥ ਲਗਿਆਂ ਕਿਤੇ ਨ ਭੁਰ ਜਾਵੇ,
ਬੋਚ ਬੋਚ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਉਲਟਾਣ ਲੱਗੀ।
ਆਖ਼ਰ ਰੋਟੀ ਫੜਾ ਕੇ ਟੁਰ ਗਈ ਉਹ,
ਰਾਜ ਪੁਤਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਖਾਣ ਲੱਗੀ।
ਐਪਰ ਹੱਥਾਂ ’ਚ ਪਕੜ ਕੇ ਮਾਰ ਫੂਕਾਂ,
ਖਾਣ ਲਈ ਉਹ ਜਦੋਂ ਤਿਆਰ ਹੋਈ।
ਇਕ ਬਿਲੀ ਪਹਾੜ ਦੀ ਪਈ ਆ ਕੇ,
ਉਹ ਵੀ ਖੋਹ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਫ਼ਰਾਰ ਹੋਈ।
ਚੀਕਾਂ ਮਾਰਦੀ ਲਿਟ ਗਈ ਪੱਥਰਾਂ ਤੇ,
ਦਿਲ ਪਾਟ ਪਰਤਾਪ ਦਾ ਢਹਿਣ ਲੱਗਾ।
ਐਪਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਪਾ ਕਾਬੂ,
ਉਹੋ ਜਿਗਰ ਨੂੰ ਨੱਪ ਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ।
ਤੇਰੀ ਝਪਟ ਤੋਂ ਖ਼ੂਨਣੇ ਬਿੱਲੀਏ ਨੀ,
ਮੇਰੇ ਸਿਦਕ ਹਿਮਾਲਾ ਨਹੀਂ ਢਹਿਣ ਲੱਗਾ।
-੧੫੯-
