ਪੰਨਾ:ਮਾਨ-ਸਰੋਵਰ.pdf/169

⁠ਆਵਣ ਵਾਲੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਲਈ,
⁠ਨਾਟਕ ਆਸਾਂ ਭਰਿਆ।
⁠ਭੋਲੇ ਭਾ ਜੀਵਨ ਰਿਸ਼ਤੇ ਲਈ,
⁠ਜੋ ਵਾਦਾ ਹੋਏ ਕਰਿਆ।

ਐਪਰ'ਮਾਨ’ਉਹ ਬਚਪਨ ਸੋਹਣੀ,
ਮੁੜ ਨ ਫੇਰੇ ਪਾਂਦੀ।
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਵਿਚ ਪਰੀ ਵਿਖਾ ਕੇ,
ਜਗ ਦਾ ਜੀ ਤਰਸਾਂਦੀ।

-੧੬੬-