ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਹੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ! ਹੇ ਵਲੀ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ,
ਭੌਂ ਆਇਓਂ ਤੂੰ ਤੀਰਥ ਸਾਰੇ।
ਮਾਲਾ ਜਪ ਜਪ ਘਸੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ,
ਮੱਕੇ ਦੇ ਕਈ ਹੱਜ ਗੁਜ਼ਾਰੇ।
ਪਰ ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਬੂਹੇ ਉਤੇ,
ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਇਹ ਤੈਨੂੰ।
"ਕਿਸੇ ਦੁਖੀ ਦੇ ਹੰਝੂਆਂ ਅੰਦਰ,
ਹੈਣ ਕਦੀ ਤੂੰ ਗੋਤੇ ਮਾਰੇ"?
-------
ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਅੱਖੋਂ ਡਿੱਗਿਆ,
ਇਕ ਅਥਰੂ ਹਾਂ ਪਾਕ ਮੈਂ।
ਬਸ ਬੇਜ਼ਬਾਂ ਮਜ਼ਲੂਮ ਦਾ,
ਇਕ ਦਰਦ ਹਾਂ ਬੇਬਾਕ ਮੈਂ।
ਦੀਨ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ,
ਮਾਨ ਇਕ ਜ਼ੰਜ਼ੀਰ ਹਾਂ:-
ਹਾਂ ਹੀਰ ਰਾਂਝੇ ਵਿਚ ਵੀ,
ਇਕ ਬੇਪਤਾ ਜਿਹਾ ਸਾਕ ਮੈਂ।
-------
ਮੈਂ ਪੁਜਾਰੀ ਤੇਰਾ ਹਾਂ,
ਪਰ ਦਿਲ ਬਦੀਆਂ ਵਲ ਜਾਵੇ।
ਉਹ ਬਦੀਆਂ ਦਾ ਚਿਕੜ ਮਲ ਮਲ,
ਭੈੜਾ ਭੇਸ ਬਣਾਵੇ।
-੧੯੧-
