ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਰਾਖਸ਼ ਭਗਤ ਦਿਖਾਵਾਂਗੀ ਮੈਂ,
ਸੱਜਣ ਠੱਗ ਬਣਾਵਾਂਗੀ ਮੈਂ।
ਲੱਖਾਂ ਜੁਗਾਂ ਜੁਗਾਂਤਰਾਂ ਵਿਚੋਂ,
ਦਿਨਾਂ ਕਰੋੜਾਂ ਚਾਤਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ।
ਮੇਰਾ ਫੁੱਲ ਆਸਾਂ ਦਾ ਖਿਲਿਆ,
ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਏਹ ਮਾਣ ਹੈ ਮਿਲਿਆ ।
ਤਾਰਨ ਹਾਰ ਲਿਆਵਣ ਦਾ ਵੇ !
ਹੱਥਾਂ ਉੱਤੇ ਚਾਵਣ ਦਾ ਵੇ !
ਅਰਸ਼ ਫਰਸ਼ ਦੇ ਵਿਚਲੇ ਸਾਗਰ,
ਮੈਂ ਠਿੱਲ੍ਹੀ ਹਾਂ ਸੁੱਟ ਕੇ ਗਾਗਰ ।
ਲੈ ਅਸਮਾਨੋਂ ਜੋਤ ਖ਼ੁਦਾਈ,
ਮੈਂ ਨਿਰਬਲ ਹਾਂ ਤਰਦੀ ਆਈ ।
ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ ਮੈਂ ਨੂਰ ਲਿਆਂਦਾਂ,
ਤੇਰੇ ਲਈ ਸਰੂਰ ਲਿਆਂਦਾ ।
ਧਰਮ ਲਈ ਮਨਸੂਰ ਲਿਆਂਦਾ,
ਦਿਲਾਂ ਲਈ ਕੋਹਤੂਰ ਲਿਆਂਦਾ ।
ਜਾ ਤੱਕ ਤੂੰ ਵੀ ਡੰਡੀ ਡੰਡੀ,
ਹੈ ਕੋਹਤੂਰ ਬਣੀ ਤਲਵੰਡੀ ।
ਹੁਣੇ ਬੁਝਾ ਦੇ ਬਿਰਹੋਂ-ਦੀਵੇ,
ਜੀਂਦੇ ਵੇਖੀਂ ਆਸ਼ਕ-ਖੀਵੇ ।
-੩੨-
