ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਕਈ ਵੈਰੀ-ਫ਼ੌਜਾਂ,
ਪਲਕਾਂ ਵਿਚ ਮਿਟਾਂਦੀਆਂ ਜਾਸਨ।
ਸਾਡੇ ਲਈ ਜੇ ਜਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ,
ਟੁਰ ਜਾ ਕਰਕੇ ਯਾਦ ਦੁਹਾਈਆਂ ।
ਤੈਨੂੰ ਸੌਂਹ ਸਿੱਖੀ ਦੀ ਅੜਿਆ,
ਟੁਰ ਜਾ ਸਿਖੀ ਖਾਤਰ ਸਾਂਈਆਂ ।
ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਉਹ ਸੁਣ ਸੁਣ ਗੱਲਾਂ,
ਕਰਕੇ ਅੱਖਾਂ ਲਾਲ ਅੰਗਾਰੇ ।
ਖਾ ਕੇ ਤੀਰ ਕਲੇਜੇ ਅੰਦਰ,
ਫੱਟੜ ਸ਼ੇਰ ਜਿਵੇਂ ਭੁੱਬ ਮਾਰੇ ।
ਸਿੰਘੋ ! ਬਸ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਹੋ ਜਾਓ,
ਮੈਂ ਸੁਣਨਾ ਕੁਝ ਹੋਰ ਨਾ ਚਾਂਹਦਾ ।
ਏਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਣ ਵਿਚੋਂ ਲੁਕ ਕੇ,
ਮੇਰਾ ਇਕ ਵੀ ਵਾਲ ਨ ਜਾਂਦਾ ।
ਅਪਣੇ ਦਿਲ ਦੇ ਟੋਟਿਆਂ ਵੱਟੇ,
ਜਿਹੜੇ ਲਾਲ ਵਟਾਏ ਨੇ ਮੈਂ ।
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ ਖ਼ਾਤਰ,
ਹੀਰੇ ਦੋ ਕੁਹਾਏ ਨੇ ਮੈਂ ।
ਮੈਂ ਵੀ ਅਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲੋਂ,
ਅਪਣਾ ਆਪਾ ਵਾਰ ਦਿਆਂਗਾ ।
ਏਸ ਜਿਸਮ ਦੀ ਖਾਕੀ ਬੇੜੀ,
ਖ਼ੂਨੀ ਨੈਂ ਵਿਚ ਤਾਰ ਦਿਆਂਗਾ ।
- ੫੬ -
