ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ
ਪੋਹ ਸੁਦੀ ਸਤਮੀਂ
ਸੁਦੀ ਸੱਤਮੀਂ ਪੋਹ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ,
ਦੁਖੀ ਹਿੰਦ ਦੇ ਦੁਖਾਂ ਨੂੰ ਕੱਟਿਆ ਸੀ ।
ਅਤੇ ਲੱਖਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੀ ਰਾਖ਼ਸ਼ਾਂ ਨੂੰ,
ਪਟਕ ਪਟਕ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਸੱਟਿਆ ਸੀ ।
ਦਰਦ-ਭਰੀ ਇਸ ਦੇਸ ਦੀ ਕੂਕ ਸੁਣਕੇ,
ਜਦੋਂ ਜਿਗਰ ਹਿਮਾਲਾ ਦਾ ਫੱਟਿਆ ਸੀ ।
ਤਦੋਂ ਰੱਬ ਨੇ ਖੰਡਾ ਦੋਧਾਰ ਵਾਲਾ,
ਫੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਵਲ੍ਹੇਟ ਕੇ ਸੱਟਿਆ ਸੀ ।
ਚੜ੍ਹਿਆ ਪਟਨਿਓਂ ਚੰਦ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਦਾ,
ਏਹਦੇ ਮਥੇ ਤੇ ਚਮਕਿਆ ਦਰਦ ਬਣ ਕੇ ।
ਪਈ ਰਿਸ਼ਮ ਅਨ੍ਹੇਰੇ ਦੇ ਖ਼ੂਨੀਆਂ ਤੇ,
ਨੋਕਦਾਰ ਕਟਾਰ ਤੇ ਕਰਦ ਬਣ ਕੇ ।
- ੮੦ -
