ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ
ਲੜੇ ਕਈ ਕਿ ਸੂਰਜ ਨਹੀਂ ਛਿਪਣ ਦੇਣਾ,
ਅਸੀਂ ਅਪਣੇ ਚੌੜੇ ਜਹੇ ਰਾਜ ਅੰਦਰ ।
ਲਖਾਂ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਨੂਰ ਮਲਾਏ ਮਿੱਟੀ,
ਲਾਣ ਲਈ ਕੁਹਨੂਰ ਨੂੰ ਤਾਜ ਅੰਦਰ ।
ਜੰਗ ਸਿੱਖ ਦਾ ਧਰਮ ਦਾ ਰਾਗ ਹੈ ਵੇ,
ਜਿਹੜਾ ਢਾਲ ਦੇ ਤਾਲ ਤੇ ਗਾਈਦਾ ਏ ।
ਭੜਥੂ ਪਾਵਣਾ ਤੇ ਇਹਦਾ ਭੰਗੜਾ ਏ,
ਜਿਹੜਾ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਮਸਤੀ ’ਚ ਪਾਈਦਾ ਏ ।
ਇੱਕ ਇੱਕ ਦੁਖੀ ਮਜ਼ਲੂਮ ਦੀ ਕੂਕ ਆ ਕੇ,
ਚੱਟ ਇਹਦੇ ਨਗਾਰੇ ਤੇ ਮਾਰਦੀ ਏ ।
ਕਿਸੇ ਅਬਲਾ ਵਿਚਾਰੀ ਦੀ ਚੀਕ ਸੁਣਕੇ,
ਏਸ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਤੇ ਚਾੜ੍ਹਦੀ ਏ ।
ਏਹਦਾ ਜੰਗ ਸੰਸਾਰ ਲਈ ਸਬਕ ਸਮਝੋ,
ਅੰਨ੍ਹੇ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹ ਜੋ ਦੱਸਦਾ ਏ।
ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਬਿਦੋਸ਼ੇ ਦੇ ਵੈਹਿਣ ਹੰਝੂ,
ਖੰਡਾ ਨਿਕਲ ਕੇ ਏਸਦਾ ਹੱਸਦਾ ਏ ।
ਜਦੋਂ ਜ਼ਾਲਮ ਤੂਫ਼ਾਨ ਬੇਖ਼ੌਫ ਹੋਕੇ,
ਥੱਪੜ ਧਰਮ ਦੀ ਬੇੜੀ ਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਏ ।
ਓਦੋਂ ਤੇਗ਼ ਦਾ ਚੱਪੂ ਬਣਾ ਕੇ ਤੇ,
ਏਹੋ ਡੁਬਦੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ ਤਾਰਦਾ ਏ ।
ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਲਈ ਸੱਚਾ ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ,
ਸੁਪਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਲੈਂਦਾ ਉਦੋਂ ਜੰਗਦਾ ਏ ।
- ੮੭ -
