ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।"
"ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹੈ," ਚਾਚੇ ਨੇ ਕੁੱਝ ਅਜਿਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, ਜਿਵੇਂ ਅੰਤ ਉਹ ਸਮਝੌਤੇ ਦੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਹੋਣ - “ਮੈਂ ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਇੱਥੇ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਇਸ ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਉੱਪਰ ਕੇਸ ਹਾਵੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਆ ਜਾਵਾਂ। ਪਰ ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਇਹੀ ਠੀਕ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ।"
"ਤਾਂ ਫ਼ਿਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਮੁੱਦੇ 'ਤੇ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਆਂ, ਕੇ. ਨੇ ਕਿਹਾ - “ਅਤੇ ਕੀ ਹੁਣ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਹੋਰ ਕੋਈ ਸੁਝਾਅ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ?"
"ਇਸ 'ਤੇ ਅਜੇ ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਗੌਰ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਉਸਦੇ ਚਾਚੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਤਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਤੱਕ ਮੈਂ ਪਿਛਲੇ ਵੀਹ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਪਿੰਡ 'ਚ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਇਹ ਤਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਆਦਮੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਘਟਦੀ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੰਪਰਕ ਜਿਹੜੇ ਇੱਥੇ ਕੰਮ ਦੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੀ ਏ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹਾਂ। ਇਹ ਤਾਂ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਅਜਿਹੀ ਸਮੱਸਿਆ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਹੱਦ ਤੱਕ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਇਸ ਕੇਸ ਤੋਂ ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹਾਂ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਖ਼ਤ ਦੇ ਪਿੱਛੋਂ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਹੋਣ ਦਾ ਦੂਰਅੰਦੇਸ਼ੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਪੱਕੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ। ਫ਼ਿਰ ਵੀ, ਇਸ ਨਾਲ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ। ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤਾਂ ਇਹੀ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਵਕਤ ਬਰਬਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ।"
ਜਦੋਂ ਉਹ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਅੱਡੀਆਂ ਭਾਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਟੈਕਸੀ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ, ਡਰਾਇਵਰ ਨੂੰ ਉੱਚੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸੱਦਣ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਕਾਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰੁਕਦੇ ਹੀ ਉਸਨੇ ਕੇ. ਨੂੰ ਘਸੀਟਿਆ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ।
"ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਹੁਲਡ ਕੋਲ ਚੱਲੇ ਆਂ। ਉਹ ਵਕੀਲ ਹੈ।" ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ,
130 ॥ ਮੁਕੱਦਮਾ
