ਤੀਜਾ ਭਾਗ
ਖ਼ਾਲੀ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ- ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਚਹਿਰੀ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰ
ਅਗਲੇ ਪੂਰੇ ਹਫ਼ਤੇ, ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕੇ. ਤਾਜ਼ਾ ਸੁਨੇਹੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਉਸਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਸਾਰੀ ਸੁਣਵਾਈ ਦਾ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਨੇ ਬਾਈਕਾਟ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਸਨੂੰ ਸੰਜੀਦਗੀ ਨਾਲ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ ਤੱਕ ਵੀ ਸੁਨੇਹਾ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਲਪਨਾ ਕਰ ਲਈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਉਸੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੁਣਵਾਈ ਲਈ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਉਹ ਉੱਥੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਗ਼ਲੀਆਂ ਨੂੰ ਲੰਘਦਾ ਸਿੱਧਾ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਉੱਪਰ ਜਾ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਜਿਹੜੇ ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬੂਹੇ 'ਤੇ ਉਸਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਰਸਤਾ ਪੁੱਛਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇਰੀ ਕੀਤੇ ਉਹ ਸਹੀ ਬੂਹੇ 'ਤੇ ਜਾ ਪੁੱਜਾ। ਖਟਖਟਾਉਂਦਿਆਂ ਹੀ ਬੂਹੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਏ। ਬੂਹੇ ਉੱਤੇ ਜਿਹੜੀ ਔਰਤ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਮਿਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ, ਉਸ ਉੱਤੇ ਨਜ਼ਰ ਸੁੱਟਣ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਅਗਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ।
"ਅੱਜ ਸੁਣਵਾਈ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਔਰਤ ਨੇ ਕਿਹਾ।
"ਕੀ ਮਤਲਬ ਸੁਣਵਾਈ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ?" ਬੇਯਕੀਨੀ ਜਿਹੀ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਪੁੱਛਿਆ। ਪਰ ਉਸ ਔਰਤ ਨੇ ਅਗਲੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਬੂਹਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਸਤੁੰਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਕਮਰਾ ਸਚਮੁੱਚ ਖ਼ਾਲੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਐਤਵਾਰ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ ਖ਼ਾਲੀਪਨ ਅੱਜ ਕੁੱਝ ਵਧੇਰੇ ਬਦਕਿਸਮਤ ਜਿਹਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੰਚ ਦੀ ਅਡੋਲ ਪਏ ਮੇਜ਼ 'ਤੇ ਕੁੱਝ ਕਿਤਾਬਾਂ ਮਰੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਪਈਆਂ ਸਨ।
"ਕੀ ਇਹਨਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ 'ਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?" ਕੇ. ਨੇ
67॥ ਮੁਕੱਦਮਾ
