ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਕਿਸੇ ਮੱਲੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਖ਼ਾਲੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਖ਼ਾਲੀ ਹੀ ਰਹੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ। ਜੀਵਨ ਦਾ ਨਾਚ ਵੀ ਐਉਂ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਜਿਉਂ ਸਦਾ ਰਹੇਗਾ। ਅਸੀ ਭੁੱਲੇ ਹੋਏ ਹਾਂ ਕਾਮ-ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਮਰਦ ਔਰਤਾਂ ਸਾਰੇ, ਤੇ ਨੱਚੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਇਕ ਅਨਥੱਕ ਨਾਚ, ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਹੱਥ ਫੜਕੇ ਤੇ ਅਖ਼ੀਰ ਇਕ ਦਿਨ ਇਹ ਹੱਥ ਛੁੱਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੰਮ-ਕਾਲ ਦੇ ਅੱਗੇ ਤੇ ਸਭ ਦਾ ਇਕੋ ਹੀ ਪੋਜ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਦਿਨ-ਕੰਬਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦਾ।
*
੨੩੨
