ਇਉਂ ਇਸ ਗਵਰਨਮਿੰਟੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਜੇਲ੍ਹ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਗੱਲ ਉੱਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੁਝ ਰਹੀ ਕਿ ਮਨੁੱਖਾਂ ਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਲਈ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਬਰਕਤ ਕੇਹੀ ਰੱਬੀ ਦਾਤ ਹੈ ਤੇ ਕੇਹੀ ਜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਸ ਭਰਨ ਵਾਲੀ ਬਰਕਤ ਹੈ ਜਿਦੇ ਖਿੜੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਤੇ ਅੱਜ ਹੋਰ ਕੋਈ ਦੁਨੀਆਂਦਾਰੀ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਇਸ ਜੇਹਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸੱਕਦਾ। ਪਰ ਨਹੀਂ, ਓਥੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਬਸ ਇਕ ਨੋਟਿਸ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਕਲ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਨੋਟਿਸ ਉੱਪਰ ਦਫ਼ਤਰੀ ਨੰਬਰ ਸੀ, ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੁਲੀਆ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਤੇ ਹੁਕਮ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ੨੮ ਅਪ੍ਰੈਲ ੯ ਵਜੇ ਤਿੰਨ ਦੋਸੀ ਜੋ ਉਸ ਵਕਤ ਜੇਲ ਦੀ ਹਵਾਲਾਤ ਵਿੱਚ ਸਨ-ਇਕ ਮਰਦ ਤੇ ਦੋ ਤੀਮੀਆਂ - (ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੀਮੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਜੋ ਮੁਖੀ ਦੋਸੀ ਸੀ, ਵੱਖਰੀ ਗਾਰਦ ਦੇ ਪਹਿਰੇ ਵਿੱਚ ਲਿਆਈ ਜਾਵੇ) ਅਦਾਲਤ ਵਿਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਜਾਣ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦਿਨ ੨੮ ਅਪ੍ਰੈਲ ਸਵੇਰੇ ੮ ਵਜੇ ਵੱਡਾ ਜੇਲ੍ਹ ਦਾ ਦਰੋਗਾ ਜੇਲ੍ਹ ਦੇ ਜਨਾਨੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਘੁੱਪ, ਸੜੇ, ਗੰਦੇ, ਕੌਰੀਡੋਰ ਵੱਲ ਗਇਆ। ਉਹਦੇ ਉੱਥੇ ਜਾਣ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਤੁਰਤ ਹੀ ਕੁੰਡਲਦਾਰ ਚਿੱਟੇ ਵਾਲਾਂ ਵਾਲੀ ਇਕ ਤੀਮੀ, ਕੌਰੀਡੋਰ ਵਿੱਚ ਆਈ ਤੇ ਇਹਦੇ ਚਿਹਰੇ ਥੀਂ ਇਉਂ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਬੜੀ ਦੁਖੀ ਹੈ। ਉਸ ਇਕ ਜੈਕਟ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿਹਦੀਆਂ ਕਫਾਂ ਉੱਪਰ ਸੋਨੇ ਦੀ ਕਿਨਾਰੀ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਉੱਪਰ ਕਮਰ ਦੇ ਦਵਾਲੇ ਇਕ ਨੀਲੇ ਕਿਨਾਰੇ ਵਾਲੀ ਪੇਟੀ ਬੱਧੀ ਹੋਈ ਸੀ।
੩
