ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਯਾਦਾਂ
ਖੁਦਾ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਰੂਹ ਦੇ ਵਲਵਲੇ
ਰਬਾ ਟੁਟ ਤੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਚਮਨ ਅੰਦਰ,
ਡਾਹਢੀ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ।
ਖਾ ਖਾ ਹਵਾ ਤੇ ਹਿਰਸ ਦੇ ਧੋਲ ਧੱਪੇ,
ਤੈਥੋਂ ਪਰੇ ਹੋਕੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋਈ।
ਐਡੀ ਉਡੀ ਹੰਕਾਰ ਦੇ ਪਰਾਂ ਉਤੇ,
ਕਿ ਅਸਮਾਨ ਦੀ ਵੀ ਚਾ ਅਸਮਾਨ ਹੋਈ।
ਐਪਰ ਦੀਦ ਤੇਰੀ ਦੇ ਹੁਮਾ ਬਾਝੋਂ,
ਤਾਰੇ ਵਾਂਗ ਟੁਟੀ ਬੇਨਿਸ਼ਾਨ ਹੋਈ।
ਸਸੀ ਵਾਂਗ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੀ ਰਾਹ ਉਤੇ,
ਪੈਰ ਪੁਟਿਆਂ ਹੀ ਸ਼ਗਨ ਬੁਰਾ ਮਿਲਿਆ।
ਖੁਰਾ ਖੋਜ ਮਿਟ ਗਿਆ ਹੈ ਖੋਜ ਅੰਦਰ,
ਤੇਰੀ ਡਾਚੀ ਦਾ ਅਜੇ ਨਾ ਖੁਰਾ ਮਿਲਿਆ।
੧੦੮.
