ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ
ਯਾਦਾਂ
ਪਹਿਲੋਂ ਤੜਫੀ ਵਾਂਗਰ ਮੱਛੀ।
ਆਪੇ ਹੀ ਪਰ ਹੋ ਗਈ ਹਛੀ।
ਸਾਰੇ ਸਮਝਨ ਜੋਤਿਨ ਭੁਲੀ।
ਨਵੇਂ ਪਿਆਰਾਂ ਉੱਤੇ ਡੁਲੀ।
ਆਖ਼ਰ ਸ਼ਾਦੀ ਦਾ ਦਿਨ ਆਇਆ।
ਡਾਹਡਾ ਇਸ਼ਕ ਪੁਵਾੜਾ ਆਇਆ।
ਦੱਬ ਇਰਾਦੇ ਅੰਦਰ ਛਾਤੀ।
ਮਲ ਮਲ ਵਟਨਾ ਬੀਨਾ ਨਾਹਤੀ।
ਹਥੀਂ ਪੈਰੀਂਂ ਮਹਿੰਦੀ ਲਾਈ।
ਮਾਂਗ ਸਵਾਰੀ ਪੱਟੀ ਵਾਈ।
ਹਸਦੀ ਹਸਦੀ ਚੀਰ ਕਢਾਇਆ।
ਸਗਨਾਂ ਦਾ ਸੰਧੂਰ ਲਗਾਇਆ।
ਵਾਲਾਂ ਅੰਦਰ ਫੁੱਲ ਸ਼ਿੰਗਾਰੇ।
ਰਾਤ ਹਨੇਰੀ ਲਿਸ਼ਕਨ ਤਾਰੇ।
ਚਿਟਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਲ ਗਏ ਕਾਲੇ।
ਕਾਲੇ ਬਨ ਗਏ ਕੌਡੀਆਂ ਵਾਲੇ।
੧੩
