ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਯਾਦਾਂ
'ਨਾਜ਼ਾਂ ਪਾਲੀਏ, ਲਾਡ ਲਡਿਕੀਏ ਨੀ,
ਜਾਨਾਂ ਤੂੰ ਹੁਣ ਨਵੇਂ ਸੰਸਾਰ ਅੰਦਰ।
ਓਥੇ ਕੰਮ ਆਸੀ ਖੂਬ ਸੁਨੀਂ ਜਾਵੀਂ,
ਮੇਰੀ ਸਿਖਿਆ ਲਫਜ਼ ਦੋ ਚਾਰ ਅੰਦਰ।
ਟੁਰੀਂ ਸੌਰਿਆਂ ਦੀ ਸਦਾ ਤਾਰ ਅੰਦਰ,
ਅਪਨੀ ਜਿਤ ਸਮਝੀਂ ਸਦਾ ਹਾਰ ਅੰਦਰ।
ਸੱਜੀ ਰਹੀਂ ਸੇਵਾ ਦੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਅੰਦਰ,
ਸਮਝੀਂ ਫਰਕ ਨਾ ਪੱਤੀ ਕਰਤਾਰ ਅੰਦਰ।
ਜਤ ਸਤ ਦੇ ਗਹਿਣੇਂ ਹੰਡਾਈ ਬੇਟੀ,
ਸ਼ਰਮ ਧਰਮ ਦੀ ਸਦਾ ਪੁਸ਼ਾਕ ਪਾਂਵੀਂ।
ਮੂੰਹ ਤੇ ਰਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਖਿਮਾਂ ਦਾ ਪੋਡਰ,
ਬਿੰਦੀ ਨਿਮਰਤਾ ਦੀ ਮੱਥੇ ਵਿੱਚ ਲਾਵੀਂ।
ਦਯਾ ਦੀ ਸੁਰਖੀ ਤੇ ਪਰੇਮ ਸੁਰਮਾਂ,
ਕੰਘੀ ਕੰਤ ਸੇਵਾ ਵਾਲੀ ਰੋਜ਼ ਵਾਹਵੀਂ।
ਮਹਿੰਦੀ ਹੱਥ ਤੇ ਲਾਵੀਂ ਉਪਕਾਰ ਵਾਲੀ,
ਗੀਤ ਪਤੀ ਪਰਮਾਤਮਾਂ ਦੇ ਗਾਵੀਂ।
੬੪
