ਪੰਨਾ:ਯਾਦਾਂ.pdf/81

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਯਾਦਾਂ

ਰਾਤ ਜੇਠ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਹਿਰ ਵਾਲੀ,
ਜਦੋਂ ਸਿਕੱਰ ਕੋਠੇ ਪੈਰ ਧਰੀਦਾ ਏ।
ਤਪਨ ਬੱਨੇਂ ਬਨੇਰੇਂ ਤੰਦੂਰ ਵਾਂਗਰ,
ਪਾਨੀ ਪੀ ਪੀ ਕੇ ਪੇਟ ਭਰੀਦਾ ਏ।
ਸੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਵਛਾਈਆਂ ਤੋਂ ਸੇਕ ਨਿਕਲੇ,
ਪਰਤ ਪਰਤ ਪਾਸੇ ਕਸ਼ਟ ਜਰੀਦਾ ਏ।
ਲਾਲ ਖੂਹ ਵਾਲਾ ਸਾਕਾ ਤਦੋਂ ਤੇਰਾ,
ਨਾਲ ਹੋਕਿਆਂ ਦੇ ਯਾਦ ਕਰੀਦਾ ਏ।
ਯਾਦ ਕਰੀਦਾ ਏ ਸਾਕਾ ਦਰਦ ਵਾਲਾ,
ਬੇਕਲ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਹੋਈਦਾ ਏ।
ਸੋਮੇ ਨੈਣਾਂ ਦਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਨੀਰ ਭਰ ਭਰ,
ਤੇਰੇ ਛਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋ ਰੋ ਧੋਈਦਾ ਏ।

੭੩.