ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਯਾਦਾਂ
ਤਵਾਰੀਖ ਪਿਛਲੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦੀ,
ਸੁਜਾਖਿਆਂ ਰੌਸ਼ਨ ਮੁਨਾਰਾ ਬਨਕੇ।
ਕਈ ਏਸ ਚਟਾਨ ਨਿਫਾਕ ਦੀ ਨੇ,
ਬੇੜੇ ਅਸਾਂ ਦੇ ਡੋਬੇ ਕਿਨਾਰਾ ਬਨਕੇ।
ਜਿਸਨੂੰ ਕੁਦਿਆ ਚਾ, ਕੇ ਸੁਟ ਭਾਈਆਂ,
ਅੰਦਰ ਖੇਡ, ਚਮਕੇ ਆਪ ਤਾਰਾ ਬਨਕੇ।
ਸੁਫਨਾ ਹੋ ਗਏ ਓਸਦੇ ਖਾਬ ਸਾਰੇ,
ਮਿਟੀ ਵਿਚ ਮਿਲ ਗਿਆ ਗੁਬਾਰਾ ਬਨਕੇ।
ਜਿਸਨੇ ਚਾਹਿਆ ਕਿ ਪਾਨੀ ਦੀ ਸਤਾ ਵਾਂਗਰ,
ਇਕੋ ਜਿਹਾ ਰਖੇ ਨੀਵੇਂ ਉਚਿਆਂ ਨੂੰ।
ਓਸ ਮੇਲ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਲੈਹਰ ਵਿਚੋਂ,
ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਕਈ ਰਤਨਾ ਸੁਚਿਆਂ ਨੂੰ।
੭੬.
