ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਸਜਨੀ ਦੀ ਯਾਦ
ਉਸ ਤੁਰਨਾ ਉਸ ਦਿਨ ਦੂਰ ਸੀ।
ਹੋਨਾ ਦਿਲਾਂ ਨੇ ਚੂਰ ਸੀ।
ਆਸਾਂ ਉਮੀਦਾਂ ਫੁਟਨਾ।
ਹੱਡਵਟਿਓਂ ਸੀ ਟੁਟਨਾ।
ਭਾਵੇਂ ਵਿਛੋੜਾ ਕਠਨ ਸੀ।
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡਾ ਜਤਨ ਸੀ।
ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਝੁਠਲਾਵੀਏ।
ਬਨਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਜ਼ਰ ਆਵੀਏ।
ਦੋਹਰਾਵੀਏ ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ।
'ਗੱਡੀ ਤੇ ਤੁਰਨੈੈਂ ਰਾਤ ਨੂੰ।
ਹਾਲੇ ਤੇ ਵਕਤ ਸਵੇਰ ਹੈ।
ਤੁਰਨੇ 'ਚ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਹੈ।'
੧
