‘ਗਯਾਨਚੰਦ’ ਨਾ ਓਸਨੂੰ ਸੋਚ ਆਈ ਪੜਦਾ ਜਿਹਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸਨੇ ਪਾ ਦਿਤਾ ਜਵਾਦ-ਜ਼ਰਬਇਸਇਸ਼ਕਦੀ ਬੜੀ ਭੈੜੀਅੱਖੀਂ ਵੇਂਹਦਿਆਂ ਰਾਜੇਕੰਗਾਲ ਹੋਗਏ ਰਾਂਝੇ ਜਹੇ ਸਿਆਲਾਂ ਦੀ ਹੀਰ ਪਿਛੇ ਗਊਆਂ ਮੜੀਆਂ ਦੇ ਰਖਵਾਲ ਹੋ ਗਏ ਇੱਜ਼ਤ ਬੇਗ ਜੈਸੇ ਖਾਤਰ ਸੋਹਣੀ ਦੀ ਢੋ ਢੌ ਕੂੜਾ ਮੰਦੇ ਹਾਲ ਹੋ ਗਏ ‘ਗਯਾਨਚੰਦ’ ਮਜਨੂੰ ਹੋਯਾ ਸੁਕ ਕੰਡਾ ਬਣਾਂ ਵਿਚਰੁਲਦੇ ਕਈਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਤੋਏ-ਤਰਫ ਤੂੰ ਵੇਖ ਫਰਿਆਦ ਸੰਦੀਆਂ ਦਾ ਕੱਟ ਪਹਾੜ ਨਾ ਡੋਲਿਆ ਸੀ ਖਾਤਰ ਯਾਰਸ਼ੀਰੀਂ ਆਂਦੀਨੈਹਰਸ਼ੀਰੀਂ ਪਈਆਂਆਫਤਾਂਮੂੰਹੋਂਨਾਬੋਲਿਆ ਸੀ ਦਿਤੀ ਜਾਨ ਸ਼ੀਰੀਂ ਖਾ ਜਾਨ ਸ਼ੀਰੀਂ ਤੈਸਾ ਮਾਰਕੇ ਸਿਰ 'ਚ ਖੋਲਿਆ ਸੀ 'ਯਾਨ'ਜਾਨੀਲਈਜਾਨ ਕੁਰਬਾਨਕੀਤੀ ਖੂਨ ਜਗਾ ਪਸੀਨੇਦੀ ਡੋਲਿਆ ਸੀ ਐਨ-ਆਮਲੋਕੀਂ ਗੱਲਜਾਣਦੇਨੇ ਰਾਵਨ ਇਸ਼ਕਲਈ ਨਾਸ ਕਰਾਲਿਆ ਸੀ ਦੇਖ ਰਾਜੇ ਸਲਵਾਨ ਨੇ ਇਸ਼ਕਅੰਦਰਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦਾ ਪਿਟਣਾਪਾਲਿਆ ਸੀ ਖੜਗਸੈਨ ਰਾਜੇ ਏਸ ਇਸ਼ਕ ਪਿਛੇ ਜੋੜਾਂ ਲਾਲਾਂ ਦਾ ਖ਼ਾਕ ਰੁਲਾਲਿਆ ਸੀ ‘ਗਯਾਨ ਚੰਦ ਵਸ ਕਾਮਦੇ ਹੋ ਦਸਰਥ ਰਾਮਲਖਣ ਬਨਵਾਸ ਦਿਵਾਲਿਆ ਸੀ ਗ਼ੈਨ-ਗੌਰਨਾਲ ਗੱਲ ਹੈ ਸੁਣਨਵਾਲੀ ਰਾਣੀ ਰਖਿਆ ਫਲ ਛੁਪਾਏ ਕੇ ਉਹਦੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਹਥਵਾਨ ਦੇ ਸੀ ਦਿਲੋਂ ਸੋਚਦੀ ਸੋਚ ਦੁੜਾਏ ਕੇ ਤੇ ਏਹ ਫਲ ਖਵਾਵਾਂ ਹਥਵਾਨ ਤਾਈਂ ਮੈਨੂੰ ਕਰੇ ਪਿਆਰ ਬਨਾਏ ਕੇ ਤੇ ‘ਗਯਾਨ' ਫਲ ਦਿੱਤਾਰਾਣੀ ਯਾਰਤਾਈਂ ਚੋਰੀਸਾਰਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਲੁਕਾਏ ਕੇ ਤੇ ਫੇ-ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਔਰਤ ਸ਼ੈਤਾਨ ਅੰਦਰ ਦੋਨੋਂ ਇਕੋਹੀ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਘੜੇ ਹੋਏ ਨੇ ਅੰਦਰ ਏਨਾਂ ਦਾ ਹੋਂਵਦਾ ਸਾਫ ਨਾਹੀਂ ਜਦੋਂ ਕਦੋਂ ਵੇਖੋ ਚੋਰ ਵੜੇ ਹੋਏ ਨੇ ਔਰਤ ਰੱਬ ਨੇ ਚੀਜ਼ ਬਣਾਈ ਐਸੀ ਬੁਧ ਮਰਦ ਦੇਖੋ ਮਸਤ ਬੜੇ ਹੋਏ ਨੇ ‘ਗ੍ਯਾਨ ਚੰਦ’ ਕੀਸੋਚਣਾ ਕਾਮਿਆਂ ਨੇ ਭੂਤਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਿਰ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਚੜੇ ਹੋਏ ਨੇ ਕਾਫ-ਕਤਲਦੀ ਏਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਓ ਧਮਕੀ ਰੰਨਾਂ ਫੇਰਵੀ ਖੌਫਨਾ ਖਾਂਦੀਆਂ ਨੀ ਪੁਛੇ ਕੋਈ ਤੇ ਵੀਰ ਬਤਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਖਸਮ ਸਾਹਮਣੇ ਯਾਰ ਬਹਾਂਦੀਆਂ ਨੀ ਵਿਚ ਮੁਠੀਦੇ ਦਿਲ ਦਬਾਂਦੀਆਂ ਨੀ ਐਸੀ ਗਜ਼ਬ ਦੀ ਅੱਖ ਲੜਾਂਦੀਆਂ ਨੀ ਦਿਲਹਿਲ ਜਾਂਦੇ ਵਡੇ ਆਰਫ਼ਾਂਦੇ ‘ਗਯਾਨ ਚੰਦ’ ਏ ਜਦੋਂ ਮੁਸਕਾਂਦੀਆਂ ਨੀ ਕਾਫ-ਕੌਣ ਜਾਨੇ ਕੋਈ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਹਥਵਾਨ ਕੀ ਖੇਲ ਰਚਾਇਆ ਏ
